យុគសម័យកណ្តាលដ៏រឹងមាំនៃទំនាក់ទំនងវៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់

ក្នុងឱកាសរំលឹកខួបលើកទី 50 នៃទំនាក់ទំនងការទូតវៀតណាម - អាល្លឺម៉ង់ (ថ្ងៃទី 23 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 1975 ដល់ថ្ងៃទី 23 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2025) ខ្ញុំសូមចែករំលែកនូវគំនិតមួយចំនួនអំពីទំនាក់ទំនងមិត្តភាពវៀតណាមពាក់កណ្តាលសតវត្សជាមួយប្រទេសដែលខ្ញុំចាត់ទុកជាមាតុភូមិទីពីររបស់ខ្ញុំ។

ពីឆ្វេងទៅស្តាំ នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃរដ្ឋ Hessen លោក Volker Bouffier អគ្គកុងស៊ុលវៀតណាមប្រចាំនៅទីក្រុង Frankfurt (អាល្លឺម៉ង់) លោក Nguyen Huu Trang និងឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជា រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស Pham Gia Khiem ក្នុងថ្ងៃសម្ពោធជាផ្លូវការនៅ Villa Hanoi - ទីស្នាក់ការអគ្គកុងស៊ុលវៀតណាមប្រចាំនៅទីក្រុង Frankfurt ថ្ងៃទី 13 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 2010។ (រូបថត៖ TG)

ក្នុងរយៈពេលកន្លះសតវត្សកន្លងមកនៃការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន ខ្ញុំមានមោទនភាព និងសំណាងដែលមានរយៈពេល 49 ឆ្នាំនៃការភ្ជាប់ភាសាអាល្លឺម៉ង់ និងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក្នុងមុខតំណែងផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន ចាប់ពីថ្ងៃជានិស្សិតច្បាប់នៅក្នុងផ្នែកទាំងពីរនៃប្រទេសអាឡឺម៉ង់មុនពេលបង្រួបបង្រួមគ្នាឡើងវិញ រហូតដល់ការចរចាការទូត និងលក្ខខណ្ឌការងារចំនួនបីនៅទីភ្នាក់ងារតំណាងការទូត និងកុងស៊ុលវៀតណាមនៅទីក្រុង Berlin និង Frankfurt am Main ។

ការចាប់ផ្តើមទាំងអស់គឺពិបាក (ការចាប់ផ្តើមទាំងអស់គឺពិបាក)

នៅឆ្នាំ 1975 ការតស៊ូរបស់ប្រជាជនយើងបានទទួលជ័យជម្នះដ៏ត្រចះត្រចង់ជាមួយនឹងជ័យជំនះដ៏អស្ចារ្យនៃនិទាឃរដូវដោយបង្រួបបង្រួមប្រទេស។ ទោះបី សន្តិភាព ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញក៏ដោយ ក៏ប្រទេសនេះនៅតែពោរពេញដោយសំណល់សង្គ្រាម។ មិត្តភ័ក្តិដែលបានគាំទ្រដោយអស់ពីចិត្តចំពោះការតស៊ូរបស់ប្រជាជនយើង ប្រទេសសង្គមនិយមជាបងប្អូននៅអឺរ៉ុបខាងកើត និងមិត្តរបស់យើងនៅអាស៊ី អាហ្រ្វិក និងអាមេរិកឡាទីន ដែលទើបតែទទួលបានឯករាជ្យ នៅតែប្រឈមមុខនឹងការលំបាករាប់មិនអស់ពីផលវិបាកនៃសង្គ្រាមត្រជាក់ និងការហ៊ុមព័ទ្ធ។

នៅពេលនោះ អាឡឺម៉ង់នៅតែបែកបាក់គ្នា។ សាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យអាឡឺម៉ង់ (GDR) នៅបូព៌ាបានបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយសាធារណៈរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាមនៅដើមឆ្នាំ 16 ខែធ្នូ ឆ្នាំ 1954។ ពេលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំបានដឹងពីប្រទេសឆ្ងាយនោះពីទំព័រគំនូរ ពណ៌ ដែលបោះពុម្ពដោយស្ថានទូតនៅ ទីក្រុងហាណូយ ដែលខ្ញុំមានសំណាងដែលមាន។ ខ្ញុំស្រលាញ់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់តាំងពីថ្ងៃនោះ។

សាធារណរដ្ឋសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់នៅលោកខាងលិចទើបតែបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយវៀតណាមច្រើនក្រោយមក (ថ្ងៃទី២៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៥) ប៉ុន្តែបានបញ្ជូនឯកអគ្គរដ្ឋទូតប្រចាំទីក្រុងប៉េកាំងឲ្យកាន់តំណែងស្របគ្នា។ ជិតមួយឆ្នាំក្រោយមក នៅខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៦ ឯកអគ្គរដ្ឋទូតអចិន្ត្រៃយ៍ទីមួយ Peter Scholz (1976-1978) និងបុគ្គលិកការទូតថ្មីពីរបីនាក់បានមកដល់ទីក្រុងហាណូយ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានទីស្នាក់ការនៅឡើយ។ គាត់ និងគណៈប្រតិភូការទូតរបស់គាត់ត្រូវស្នាក់នៅ និងធ្វើការជាបណ្ដោះអាសន្ននៅសណ្ឋាគារ Thong Nhat នៅផ្លូវ Ngo Quyen (ឥឡូវជា Sofitel Metropole) នៅក្នុងបន្ទប់ដែលគាត់នឹកឃើញក្រោយមកមានសភាពងងឹត និងផ្សិតដោយសារការដាច់ចរន្តអគ្គិសនីញឹកញាប់ ហើយថែមទាំងមានសត្វកណ្តុរទៀតផង។

ឯកអគ្គរដ្ឋទូតទីមួយនៃសាធារណៈរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម (ក្រោយមកឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស) លោក Nguyen Manh Cam និងសហការី ពេលមកដល់ទីក្រុង Bonn ក៏ត្រូវស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្នក្នុងផ្ទះតូចមួយដែលចែករំលែកជាមួយគ្រួសារជាច្រើននៅតំបន់ Bad Godesberg។

នេះគឺជាដំណាក់កាលដែលភាគីទាំងពីរនៅតែមានការប្រុងប្រយ័ត្ន និងស៊ើបអង្កេតគ្នាទៅវិញទៅមក ជាពិសេសនៅពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិកដាក់ទណ្ឌកម្មលើវៀតណាមក្រោយឆ្នាំ 1975 និងនៅពេលដែលភាគីទាំងពីរមានទស្សនៈផ្សេងគ្នាលើបញ្ហាវៀតណាមជួយប្រជាជនកម្ពុជាឱ្យរួចផុតពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ (1978-1979)។

ទោះបីជាមានទំនាក់ទំនងជាលក្ខណៈផ្លូវការក៏ដោយ ក៏ប្រជាជនវៀតណាមនៅតែចងចាំនូវគុណធម៌របស់ប្រជាជនអាល្លឺម៉ង់ខាងលិចក្នុងចលនាប្រឆាំងសង្គ្រាម គាំទ្រ និងជួយវៀតណាមដូចជា "Hilfsaktion für Vietnam", "Medikamente für Vietnam"... រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើននៅក្នុងអង្គការទាំងនេះនៅតែមានសកម្មភាពទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងមិត្តភាពរវាងប្រជាជននៃប្រទេសទាំងពីរ ជាធម្មតា អង្គការ FGsft, sgee Giesenfeld គឺជាដៃគូសកម្មរបស់សមាគមមិត្តភាពវៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់ (VDFG)។

បន្ទាប់ពីឆ្នាំ 1986 ជាមួយនឹងគោលនយោបាយ Doi Moi នៃសមាជលើកទី 6 នៃបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីបានចាប់ផ្តើមប្រសើរឡើង ដោយដំបូងឡើយជាមួយនឹងដំណើរទស្សនកិច្ចស្វែងយល់ពីសហគ្រាសធំៗរបស់អាល្លឺម៉ង់ដូចជា Siemens ជាដើម។ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់មួយចំនួនក៏បានបន្តការគាំទ្រ និងសកម្មភាពមនុស្សធម៌ និងផ្តល់អាហារូបករណ៍មួយចំនួនសម្រាប់និស្សិតវៀតណាមទៅសិក្សានៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ខាងលិច។

នៅឆ្នាំ ១៩៨៨ ខ្ញុំក៏ជាជនជាតិវៀតណាមម្នាក់ដែលបានទៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ខាងលិច ដើម្បីសិក្សា និងស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម (ច្បាប់) ដោយទទួលបានអាហារូបករណ៍ពីអង្គការជំនួយសាកលវិទ្យាល័យ (DAAD) ព្រោះមុននោះ DAAD បានផ្តល់អាហារូបករណ៍តែមុខវិជ្ជាបច្ចេកទេសប៉ុណ្ណោះ។

នៅពេលនេះ ការផ្លាស់ប្តូរជាមូលដ្ឋានបានកើតឡើងនៅអឺរ៉ុបជាមួយនឹងការរំលាយសហភាពសូវៀត និងបណ្តាប្រទេសសង្គមនិយមអឺរ៉ុបខាងកើត រួមទាំង GDR ផងដែរ។ នៅថ្ងៃទី 3 ខែតុលា ឆ្នាំ 1990 អាល្លឺម៉ង់ត្រូវបានបង្រួបបង្រួមឡើងវិញ។ ស្ថានទូតនៃ GDR នៅទីក្រុងហាណូយបានរួមបញ្ចូលគ្នាជាមួយស្ថានទូតនៃសាធារណរដ្ឋសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់ ហើយស្ថានទូតវៀតណាមនៅទីក្រុងប៊ែកឡាំងបានបញ្ឈប់ប្រតិបត្តិការ ហើយបានក្លាយជាការិយាល័យទីក្រុងប៊ែកឡាំង (1990-2000) ។

ក្នុងដំណើរការបង្រួបបង្រួមអាល្លឺម៉ង់ឡើងវិញ ប្រជាជនវៀតណាមដែលកំពុងរស់នៅ សិក្សា និងធ្វើការនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក៏រងផលប៉ះពាល់ផងដែរ។ កម្មកររាប់ម៉ឺននាក់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងរដ្ឋាភិបាលរបស់យើង និងរដ្ឋាភិបាលនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យអាល្លឺម៉ង់។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរការរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ចបូព៌ា រោងចក្រ និងសហគ្រាសចាស់ៗភាគច្រើននៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ខាងកើតត្រូវបាន រំលាយ ហើយកម្មករបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពអត់ការងារធ្វើយ៉ាងច្រើន។

កម្មករ​វៀតណាម​ក៏​ត្រូវ​បាន​អូស​ចូល​ក្នុង​វង់​នោះ​ដែរ។ ពួកគេមិនត្រឹមតែបាត់បង់ការងារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យនៃការបាត់បង់ការស្នាក់នៅស្របច្បាប់ក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង់បង្រួបបង្រួមផងដែរ។ រដ្ឋាភិបាលអាឡឺម៉ង់ថ្មីបានណែនាំវិធានការមួយចំនួនដើម្បីលើកទឹកចិត្តកម្មករបរទេសឱ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ (ដូចជាប្រាក់ឧបត្ថម្ភសម្រាប់ការធ្វើសមាហរណកម្មឡើងវិញចំនួន 3,000 DM)។ ជនជាតិវៀតណាមជាច្រើនបានយកវា ហើយត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ប៉ុន្តែភាគច្រើនជ្រើសរើសស្នាក់នៅ និងការពារខ្លួន។

អាចនិយាយបានថា ក្នុងទសវត្សរ៍ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1990 មក ទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសទាំងពីរបានជួបការលំបាកដែលហាក់ដូចជាពិបាកនឹងជំនះ ជាពិសេសក្នុងបរិបទដែលអាឡឺម៉ង់ទើបបង្រួបបង្រួមថ្មី ផ្លាស់ប្តូរជំហររបស់ខ្លួនក្នុងសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ អឺរ៉ុប និងវៀតណាមចាប់ផ្តើមដំណើរការសមាហរណកម្មអន្តរជាតិយ៉ាងស៊ីជម្រៅដោយការធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយប្រទេសធំៗទាំងអស់ ចូលរួម APEC អាស៊ាន ...

ផ្ទះអាល្លឺម៉ង់នៅទីក្រុងហូជីមិញ។ (ប្រភព៖ Zing)

ការយកឈ្នះលើភាពខុសគ្នាបង្កើតទំនុកចិត្ត

ពេលវេលាកាន់តែលំបាក យើងកាន់តែតស៊ូក្នុងគោលការណ៍ “នៅជាប់ជានិច្ច ឆ្លើយតបរាល់ការផ្លាស់ប្តូរ” ដើម្បីដោះស្រាយ និងបង្វែរបញ្ហាប្រឈមទៅជាឱកាស “ប្រែរឿងធំទៅជារឿងតូច ប្រែរឿងតូចទៅជាគ្មានអ្វី” ដូចដែលប្រធានហូជីមិញបានបង្រៀនដល់ការទូតវៀតណាម។ ដោយសារតែក្នុងអំឡុងពេលនេះ ខ្ញុំត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យចូលរួមដោយផ្ទាល់ក្នុងការដោះស្រាយ "ករណីលំបាក" ជាច្រើននៃទំនាក់ទំនងវៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់ ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃមួយចំនួនសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ។

មួយ​គឺ ​ត្រូវ​តស៊ូ​ក្នុង​ការ​សន្ទនា​គ្រប់​កាលៈទេសៈ។

នៅចុងឆ្នាំ 1994 អធិការបតី Helmut Kohl បានធ្វើទស្សនកិច្ចផ្លូវការជាលើកដំបូងរបស់គាត់ទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាមក្នុងនាមជាអធិការបតីនៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បង្រួបបង្រួមមួយ។ បញ្ហាស្នាក់នៅខុសច្បាប់ និងសកម្មភាពរបស់ក្រុមឧក្រិដ្ឋជនវៀតណាមត្រូវបានរៀបចំឡើងជាលើកដំបូងក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុត រួមជាមួយនឹងបញ្ហាសំខាន់ៗផ្សេងទៀតនៃទំនាក់ទំនងទ្វេភាគី។ មុន​ដំណើរ​ទស្សនកិច្ច គណៈប្រតិភូ​អាល្លឺម៉ង់​បាន​រាយការណ៍​ថា នេះ​ជា​ការ​រារាំង​ដ៏​ធំ​បំផុត​ក្នុង​ការ​ជម្រះ​ទំនាក់ទំនង។

នៅពេលដែលគាត់ និងឯកអគ្គរដ្ឋទូតអាឡឺម៉ង់ Christian Kraemer បានឃើញគណៈប្រតិភូចាកចេញនៅអាកាសយានដ្ឋាន Noi Bai ឯកអគ្គរដ្ឋទូតបានខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា៖ "អធិការបតី Kohl រីករាយនឹងកិច្ចប្រជុំនៅទីក្រុងហាណូយ ហើយគាត់ថែមទាំងសន្យាថានឹងត្រលប់មកវិញ" ។

នៅដើមឆ្នាំ 1995 អធិការបតី Kohl បានបញ្ជូនគណៈប្រតិភូមួយក្រុមដែលដឹកនាំដោយអធិការបតី Schmidbauer និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Hoyer ទៅកាន់ទីក្រុងហាណូយ ដើម្បីបញ្ជាក់កិច្ចព្រមព្រៀងពីមុនរវាងអធិការបតីទាំងពីរ។ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទាំងពីរបានចុះហត្ថលេខាជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីនៃការិយាល័យរដ្ឋាភិបាលលោក Le Xuan Chinh នូវ "សេចក្តីថ្លែងការណ៍ទីក្រុងហាណូយ" នៅថ្ងៃទី 6 ខែមករា ឆ្នាំ 1995 តាមការដែលវៀតណាមនឹងទទួលយកជនជាតិវៀតណាមចំនួន 40,000 នាក់ដែលមិនមានទីលំនៅត្រឹមត្រូវនៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ តាមរយៈការចរចាដោយផ្ទាល់រវាងប្រទេសទាំងពីរ។

ប៉ុន្តែខណៈពេលដែលគណៈប្រតិភូចរចារបស់ប្រទេសទាំងពីរកំពុងពិភាក្សាគ្នានោះ ភ្នាក់ងារអន្តោប្រវេសន៍ក្នុងស្រុកនៅកន្លែងខ្លះបានបន្តនិរទេសប្រជាជនដោយមិនមានការពិគ្រោះយោបល់ជាមុន ឬរង់ចាំភាគីវៀតណាមផ្ទៀងផ្ទាត់ និងចេញឯកសារធ្វើដំណើរ ដែលធ្វើឱ្យជនជាតិវៀតណាមរាប់រយនាក់ជាប់គាំងនៅហុងកុង (ចិន) ឬបាងកក (ថៃ)។ នេះបណ្តាលឱ្យការចរចាធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពជាប់គាំងនៅពេលខ្លះ ហើយធ្វើឱ្យពួកគេប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃការមិនអាចអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងកម្រិតខ្ពស់មួយ។

បន្ទាប់ពីជុំទីមួយនៅទីក្រុងហាណូយ ភាគីទាំងពីរនៅតែគ្រោងជួបប្រជុំគ្នាម្តងទៀតនៅទីក្រុង Bonn (នៅពេលនោះរដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់មិនទាន់ផ្លាស់ទៅទីក្រុងប៊ែរឡាំង) ហើយបានសម្រេចចិត្តដំឡើងឋានៈប្រធានគណៈប្រតិភូទៅជាអនុរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស និងជារដ្ឋលេខាធិការនៃក្រសួងមហាផ្ទៃសហព័ន្ធ។ រវាងការចរចារ ភាគីទាំងពីរបានរក្សាការសន្ទនាតាមរយៈស្ថានទូតនៃប្រទេសទាំងពីរ។

ស្ថានភាពដូចគ្នានេះបានកើតឡើងជាមួយគម្រោង "ផ្ទះអាល្លឺម៉ង់" ដែលក្រោយមកបានក្លាយទៅជា "គម្រោងបង្គោលភ្លើងហ្វារ" នៅក្នុងភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រ។

ក្នុងដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់អធិការបតី Angela Merkel នៅវៀតណាមចាប់ពីថ្ងៃទី 3-4 ខែមិនា ឆ្នាំ 2011 ភាគីទាំងពីរបានចុះហត្ថលេខាលើ "សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួម" ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវទំនាក់ទំនងទៅជាភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រឆ្ពោះទៅអនាគត និងកិច្ចព្រមព្រៀងរដ្ឋាភិបាលលើភាគីអាល្លឺម៉ង់ជួលដីនៅតំបន់ 1 (ចាស់) នៃទីក្រុងហូជីមិញ ដែលពីមុនបានទិញពីរដ្ឋាភិបាល Saigon (ផ្ទះ Icaller Agreement) ។ ការរចនា ការសាងសង់ និងប្រតិបត្តិការនៃផ្ទះអាឡឺម៉ង់នឹងត្រូវបានចរចា និងចុះហត្ថលេខាដោយភាគីទាំងពីរនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងដាច់ដោយឡែកមួយ (ហៅថាកិច្ចព្រមព្រៀង II) ។

តាមពិតទៅ ដើម្បីសម្រេចបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងដូចកិច្ចព្រមព្រៀង ខ្ញុំតម្រូវឱ្យភាគីទាំងពីរមានការប្តេជ្ញាចិត្តខាងនយោបាយខ្ពស់ ហើយខាងភាគីវៀតណាម ការសម្រេចចិត្តត្រូវតែមានកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ បន្ទាប់ពីការខិតខំប្រឹងប្រែងខ្ពស់បំផុត អ្នកចរចានៃប្រទេសទាំងពីរទីបំផុតបានរកឃើញដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធីដែលត្រូវបានព្រមព្រៀងដោយភាគីទាំងពីរ។

ការចរចាកិច្ចព្រមព្រៀង II ហាក់បីដូចជាសាមញ្ញ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងស្វែងយល់បន្ថែមអំពីបញ្ហាបច្ចេកទេសជាក់លាក់ ភាពខុសគ្នាសំខាន់ៗកាន់តែច្រើនបានកើតឡើងរវាងភាគីទាំងពីរ។ ផ្នែកដ៏លំបាកបំផុតគឺការផ្សះផ្សាឯកសិទ្ធិ និងអភ័យឯកសិទ្ធិដែលរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់ទទួលបានក្នុងនាមជាអ្នកជួល និងម្ចាស់ផ្ទះអាល្លឺម៉ង់ ជាមួយនឹងបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់វៀតណាមទាក់ទងនឹងប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មនៃអគារនេះ ក៏ដូចជាច្បាប់អន្តរជាតិស្តីពីសិទ្ធិ និងអភ័យឯកសិទ្ធិនៃផ្នែកនៃអគារដែលប្រើជាទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់ស្ថានអគ្គកុងស៊ុលអាល្លឺម៉ង់នៅទីក្រុងហូជីមិញ។

ទីពីរ ព្យាយាមស្តាប់ និងយល់។

ក្នុងការចរចា ភាគីនីមួយៗបន្ត និងការពារការរំពឹងទុក និងបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួននៅកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ បញ្ហាគឺច្រើនដង ទស្សនៈភាគីទាំងសងខាងនៅឆ្ងាយពេក ហើយបើមិនរកវិធីឈានទៅរកសំឡេងរួមទេ លទ្ធផលដែលចង់បាននឹងមិនអាចសម្រេចបានឡើយ ជាពិសេសនៅពេលដែលភាគីនីមួយៗទទូចការពារផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដោយមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះផលប្រយោជន៍ភាគីម្ខាងទៀត។

ចំពោះ​បញ្ហា​នៃ​ការ​ទទួល​យក​ជន​ដែល​មិន​ត្រូវ​បាន​ផ្តល់​ការ​ស្នាក់​នៅ​ដោយ​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់។

បន្ទាប់ពីការបង្រួបបង្រួមឡើងវិញនៅឆ្នាំ 1990 ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានប្រឈមមុខនឹងការលំបាកជាច្រើនរួមទាំងបញ្ហានៃការស្នាក់នៅរបស់ជនបរទេសរាប់រយរាប់ពាន់នាក់ដែលមក GDR ដើម្បីធ្វើការ និងអ្នកដែលចូលប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក្នុងអំឡុងឆ្នាំនៃភាពចលាចលនយោបាយ។ ពាក្យសុំសិទ្ធិជ្រកកោនភាគច្រើនត្រូវបានច្រានចោល ហើយធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានភាពផ្លូវច្បាប់មិនច្បាស់លាស់។ លើស​ពី​នេះ សកម្មភាព​របស់​អង្គការ​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​ដែល​រៀបចំ​ដោយ​បរទេស​បាន​បង្ក​អស្ថិរភាព​សង្គម។ យើងក៏អាណិតអាសូរចំពោះស្ថានភាពរបស់អ្នក ហើយដាក់ខ្លួនយើងនៅក្នុងស្បែកជើងរបស់ពួកគេ ដើម្បីព្យាយាមស្វែងរកចំណុចរួម។ ការ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ក៏​ជួយ​សហគមន៍​ជន​ជាតិ​វៀត​ណាម​ក្នុង​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់​ក្នុង​ការ​រក្សា​លំនឹង​លំនៅឋាន និង​អាជីវកម្ម​របស់​ពួក​គេ​ផង​ដែរ។

ទាក់ទិននឹងគម្រោងផ្ទះអាល្លឺម៉ង់នៅទីក្រុងហូជីមិញ ភាគីទាំងពីរមានបំណងចង់សាងសង់ផ្ទះនេះជានិមិត្តសញ្ញាថ្មី “គម្រោងបង្គោលភ្លើងហ្វារ” ក្នុងភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រដែលទើបបង្កើតថ្មី។ រដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់ប្រគល់ការសាងសង់ និងប្រតិបត្តិការអគារនេះទៅឱ្យអ្នកវិនិយោគឯកជន ទោះបីជារដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់នៅតែជាម្ចាស់បន្ទាប់បន្សំក៏ដោយ ហើយសម្រាប់អ្នកវិនិយោគឯកជន អ្វីដែលពួកគេយកចិត្តទុកដាក់បំផុតគឺប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចនៃការប្រើប្រាស់អគារការិយាល័យ 30 ជាន់នេះ ដើម្បីទាញយកដើមទុនបានឆាប់រហ័ស និងប្រតិបត្តិការប្រកបដោយផលចំណេញ។

នៅថ្ងៃទី 21 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1995 កិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការអនុញ្ញាតឱ្យពលរដ្ឋវៀតណាមមិនផ្តល់សិទ្ធិស្នាក់នៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ត្រូវបានចុះហត្ថលេខានៅទីក្រុងប៊ែរឡាំងរវាងប្រមុខគណៈប្រតិភូចរចារបស់រដ្ឋាភិបាលវៀតណាម អនុរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Nguyen Dy Nien (ក្រោយមករដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស) និងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃអាល្លឺម៉ង់ Manfred Kanther ។

ក្រោយមកភាគីអាល្លឺម៉ង់តែងតែវាយតម្លៃថានេះជាកិច្ចព្រមព្រៀងដ៏ល្អបំផុតដែលអាល្លឺម៉ង់ធ្លាប់បានឈានដល់ជាមួយបរទេស រួមចំណែកដល់ការដោះស្រាយបញ្ហាស្មុគស្មាញប្រកបដោយភាពគាប់ចិត្ត និងបើកទំនាក់ទំនងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការគួរឱ្យទុកចិត្តរវាងប្រទេសទាំងពីរ សូម្បីតែក្នុងវិស័យកិច្ចសហប្រតិបត្តិការដែលមើលទៅស្មុគស្មាញខ្លាំងក្នុងការទប់ស្កាត់ឧក្រិដ្ឋកម្មក៏ដោយ។

ក្នុងដំណើរបំពេញទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ របស់គណៈប្រតិភូជាន់ខ្ពស់រដ្ឋសភាវៀតណាម (១២-១៤ មីនា ២០១៣) នាថ្ងៃទី ១៣ មិនា ឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមប្រចាំនៅអាល្លឺម៉ង់ និងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេសអាល្លឺម៉ង់បានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការរចនា ការសាងសង់ និងប្រតិបត្តិការនៃសភាអាល្លឺម៉ង់ (កិច្ចព្រមព្រៀង II) ធ្វើជាសាក្សីដោយប្រធានរដ្ឋសភា Nguyen Sinh Hung និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Westerwelle។

ក្រោយ​មក យើង​អ្នក​ចរចា​វៀតណាម និង​អ្នក​ចរចា​អាល្លឺម៉ង់​ពិត​ជា​បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ដែល​ទុក​ចិត្ត។ ដោយផ្ទាល់ ខ្ញុំតែងតែចងចាំពេលវេលាដែលយើងអង្គុយជាមួយគ្នានៅតុចរចា ឬសន្ទនាឯកជនជាមួយលោកបណ្ឌិត ឡេងត អគ្គនាយកនៃក្រសួងមហាផ្ទៃអាល្លឺម៉ង់ លោកបណ្ឌិត Böse រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃនៃទីក្រុងប៊ែរឡាំង ក្រោយមកជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ Schwesig-Holstein និងលោកស្រី Rogall-Grothe អគ្គនាយក ក្រោយមកអគ្គលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃសហព័ន្ធ ឬលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Wert the Freiherr von អគ្គនាយកនៃក្រសួងការបរទេសអាល្លឺម៉ង់។

កសាងសសរស្តម្ភថ្មីសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការនាពេលអនាគត

ទំនាក់ទំនងមិត្តភាពវៀតណាម - អាល្លឺម៉ង់បានឆ្លងកាត់ពាក់កណ្តាលសតវត្សនៃភាពរំភើប ហើយចាប់ផ្តើមឈានទៅដំណាក់កាលអភិវឌ្ឍន៍ថ្មី។

មាន​សុភាសិត​មួយ​ឃ្លា​ថា​៖ «​នៅ​អាយុ​៥០​ឆ្នាំ មនុស្ស​ម្នាក់​យល់​ពី​ជោគវាសនា​របស់​ខ្លួន​»​។ និយាយឱ្យទូលំទូលាយ ក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ ដៃគូត្រូវយល់ និងចាប់យកនិន្នាការនៃសម័យកាល ដើម្បីចាត់វិធានការទាន់ពេលវេលា និងសមស្រប ដើម្បីអភិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងឱ្យកាន់តែអស្ចារ្យ។

ដូច្នេះ​តើ​អ្វី​ទៅ​ជា «​វាសនា​» សម្រាប់​រយៈពេល​ខាង​មុខ​ក្នុង​កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ​វៀតណាម​-​អាល្លឺម៉ង់​?

រយៈពេល 50 ឆ្នាំកន្លងមក ជាពិសេស 15 ឆ្នាំនៃភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រ បានធ្វើឱ្យប្រទេសទាំងពីរមានទំនុកចិត្តលើមិត្តភ័ក្តិ និងដៃគូសេដ្ឋកិច្ច និងពាណិជ្ជកម្មឈានមុខនៅក្នុងតំបន់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វានៅតែមានកន្លែងច្រើនសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ ដែលមិនត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ច ដើម្បីបង្កើតសន្ទុះថ្មីសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍។

វៀតណាមជាប្រទេសមួយដែលមានសហគមន៍និយាយភាសាអាឡឺម៉ង់ធំជាងគេក្នុងតំបន់ ដោយមានប្រជាជនរាប់សែននាក់រស់នៅ ធ្វើការ និងធ្វើសមាហរណកម្មយ៉ាងល្អនៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ដោយជំនាន់ទីពីរ និងទីបីក្លាយជាផ្នែកដ៏ល្អនៃសង្គមពហុវប្បធម៌របស់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។

នៅប្រទេសវៀតណាម ប្រជាជនវៀតណាមជាច្រើនជំនាន់បានសិក្សា ធ្វើការ និងនៅជាប់នឹងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ដោយចាត់ទុកប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ជាស្រុកកំណើតទីពីររបស់ពួកគេ។ ពួកគេគឺជាស្ពាន ហើយក៏ជាកម្លាំងចលករសម្រាប់ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីផងដែរ។

ប្រទេសអាឡឺម៉ង់មានភាពល្បីល្បាញសម្រាប់ប្រព័ន្ធអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាលនៅសកលវិទ្យាល័យជាមូលដ្ឋាន រួមជាមួយនឹងការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ ជាមួយនឹងការលើកទឹកចិត្តឆ្នើម (ដូចជាថ្លៃសិក្សា ថ្លៃរស់នៅជាដើម)។ ប្រជាជនអាឡឺម៉ង់វាយតម្លៃខ្ពស់ចំពោះជនជាតិវៀតណាមចំពោះគុណសម្បតិ្តរបស់ពួកគេដែលពួកគេចាត់ទុកថាកំពុងបាត់ខ្លួនបន្តិចម្តងៗ សូម្បីតែនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ដូចជាការឧស្សាហ៍ព្យាយាម ការប្រឹងប្រែង ភាពប៉ិនប្រសប់ និងស្វ័យភាព។

ថ្មីៗនេះ ការរៀនភាសាអាឡឺម៉ង់ដើម្បីទៅរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ រៀនពាណិជ្ជកម្ម ឬការងារនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានក្លាយទៅជានិន្នាការ ជាពិសេសនៅពេលដែលគោលដៅប្រពៃណីនៅក្នុងតំបន់ដែលនិយាយភាសាអង់គ្លេសកំពុងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គជាច្រើន។

ប៉ុន្តែចំណុចសំខាន់បំផុតនោះគឺថា ការរៀនភាសាអាឡឺម៉ង់នៅវៀតណាមមិនសាមញ្ញទេ សូម្បីតែនៅសាកលវិទ្យាល័យ ឬមជ្ឈមណ្ឌលភាសាបរទេសធំៗនៅទីក្រុងហាណូយ ឬទីក្រុងហូជីមិញក៏ដោយ។ កន្លងមក ភាគីទាំងពីរមានគោលនយោបាយធ្វើឱ្យអាឡឺម៉ង់ក្លាយជាភាសាបរទេសដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវបានបង្រៀននៅវិទ្យាល័យក្នុងប្រទេសវៀតណាម ប៉ុន្តែគម្រោងនេះមិនទទួលបានជោគជ័យដោយសារតែខ្វះគ្រូ។

កិច្ចសហប្រតិបត្តិការលើវិស័យអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាលរវាងវៀតណាម និងអាឡឺម៉ង់មានប្រពៃណីយូរអង្វែង ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាមិនអាចឈានទៅមុខបាន? ហេតុអ្វីបានជាសាកលវិទ្យាល័យវៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់ (VGU) ដែលជា "គម្រោងបង្គោលភ្លើងហ្វារ" នៃភាពជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រ មិនទាន់អាចក្លាយជាស្ថាប័នបណ្តុះបណ្តាល និងស្រាវជ្រាវដ៏ល្អនៅក្នុងតំបន់ និងពិភពលោក ដោយមានអាឡឺម៉ង់ជាភាសាបង្រៀន និងរៀន?

ប្រជាជនយើងមានប្រពៃណីស្រឡាញ់ការសិក្សា។ លោកប្រធានហូជីមិញធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា “ដើម្បីប្រយោជន៍ដប់ឆ្នាំ ដាំដើមឈើ ដើម្បីប្រយោជន៍មួយរយឆ្នាំ ដាំដុះមនុស្ស”។ សម័យកាលខាងមុខ គឺជាយុគសម័យនៃការអភិវឌ្ឍន៍របស់វៀតណាម។ យើងចាត់ទុកវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា ការអប់រំ និងការបណ្តុះបណ្តាលជាគន្លឹះនៃភាពជោគជ័យ ហើយបានធ្វើឱ្យការពូកែភាសាអង់គ្លេសជាតម្រូវការចាំបាច់ដើម្បីក្លាយជាពលរដ្ឋពិភពលោកក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលគ្រប់កម្រិត។

លើសពីនេះ ការបង្រៀន និងប្រជាប្រិយភាពដល់កម្រិតខ្លះនៃភាសាសំខាន់ៗផ្សេងទៀតនៅក្នុងពិភពលោក ពិតជានឹងបំពេញបន្ថែមនូវសន្ទុះនៃការអភិវឌ្ឍន៍ថ្មី។ អាឡឺម៉ង់ដែលមានប្រជាជនជាង 100 លាននាក់លើពិភពលោកប្រើប្រាស់វាជាភាសាកំណើត (អាល្លឺម៉ង់ អូទ្រីស និងស្វីស) ចាំបាច់ត្រូវវិនិយោគ និងយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតនៅវៀតណាម ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការក្នុងវិស័យអប់រំ បណ្តុះបណ្តាល បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងពលកម្មប្រកបដោយគុណភាពខ្ពស់។ អាល្លឺម៉ង់​អាច​ចូល​រួម​ចំណែក​បន្ថែម​ទៀត​ក្នុង​បញ្ហា​នេះ។

"វ័យកណ្តាល" ដ៏រឹងមាំនៃទំនាក់ទំនងនេះពិតជានឹងនាំមកនូវផ្លែឈើផ្អែមថ្មីប្រសិនបើយើង "ស្គាល់ពេលវេលាស្គាល់ស្ថានភាពស្គាល់ខ្លួនឯងស្គាល់អ្នកដទៃ" ។

នោះក៏យល់ពីវាសនា!

លោកឯកអគ្គរដ្ឋទូត Nguyen Huu Trang ជាអនុប្រធានសមាគមមិត្តភាពវៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់ អតីតប្រធាននាយកដ្ឋានកុងស៊ុល ក្រសួងការបរទេស; អតីតប្រធានគណៈប្រតិភូអ្នកជំនាញការចរចាកិច្ចព្រមព្រៀង Readmission និងពិធីសារស្តីពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការក្នុងការទប់ស្កាត់ឧក្រិដ្ឋកម្ម (1995) អតីតប្រធានគណៈប្រតិភូអ្នកជំនាញការចរចាកិច្ចព្រមព្រៀងសភាអាល្លឺម៉ង់ II ។

ប្រភព៖ https://baoquocte.vn/tuoi-trung-nien-sung-suc-cua-quan-he-viet-duc-328449.html