អក្សរសិល្ប៍ខ្វះ ង្វៀន ង៉ុកធូ និង ង្វៀន ញ៉ាញ់ អាញ់ បង្កើតការផ្ទុះទីផ្សារ។

អក្សរសិល្ប៍បកប្រែមានច្រើន និងខ្វះខាត ចំណែកអក្សរសិល្ប៍ក្នុងស្រុកខ្វះ “ការផ្ទុះ” ដើម្បីជំរុញទីផ្សារបោះពុម្ព។

រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ង្វៀន ង៉ុកធូ នៅតែចងចាំជាបាតុភូតក្នុងអក្សរសិល្ប៍វៀតណាម - រូបថត៖ TTO

បើ​និយាយ​ពី​ទិន្នន័យ គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ថា ឧស្សាហកម្ម​បោះពុម្ព​វៀតណាម​មាន​ការ​កើន​ឡើង។

ក្នុងឆ្នាំ 2024 តែមួយជាមួយនឹងការបោះពុម្ពជិត 600 លានច្បាប់នៅលើចំណងជើងជាង 50,000 ប្រាក់ចំណូលសរុបរបស់ឧស្សាហកម្មនឹងឈានដល់ជាង 4,500 ពាន់លានដុង (កើនឡើង 10.3%) ដែលជាកំណើនខ្ពស់បំផុតក្នុងរយៈពេល 3 ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អារម្មណ៍ទូទៅអំពីសៀវភៅមិនមានសុទិដ្ឋិនិយមខ្លាំងនោះទេ។

អក្សរសិល្ប៍​ដែល​បាន​បក​ប្រែ​គឺ​មាន​ទាំង​ខ្វះ​ខាត។

ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ មានអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយមួយចំនួនដែលបានខិតខំប្រឹងប្រែងនាំយកអក្សរសិល្ប៍ ពិភពលោក សហសម័យមកវៀតណាម។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកនិពន្ធជនជាតិអៀរឡង់ Sally Rooney កើតក្នុងឆ្នាំ 1991 មានស្នាដៃឆ្នើមជាច្រើនដែលបានបោះពុម្ពនៅប្រទេសវៀតណាមក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។

ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ អង្គភាពក៏ព្យាយាមកំណត់ហានិភ័យដោយជ្រើសរើសស្នាដៃដែលបានឈ្នះពានរង្វាន់អក្សរសាស្ត្រដ៏មានកិត្យានុភាពដូចជា Pulitzer, Goncourt, Booker... ឬនៅអាស៊ីមានរង្វាន់ Akutagawa ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយសដល់អ្នកនិពន្ធថ្មី។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំណងជើងសៀវភៅនីមួយៗភាគច្រើនរក្សាការបោះពុម្ពជាមធ្យម 1,000 ច្បាប់។ សូម្បីតែស្នាដៃល្បីៗពីបរទេស ឬស្នាដៃដែលជោគជ័យលើឆាកអន្តរជាតិ ក៏ពិបាកនឹងក្លាយមកជាស្នាដៃបោះពុម្ភក្នុងប្រទេសយើងដែរ។ ការលក់យឺត ជួនកាលមានរយៈពេល 4-5 ឆ្នាំ គឺជារឿងធម្មតា មិនត្រូវនិយាយពីរយៈពេលផ្សព្វផ្សាយពី 30-50% នៃតម្លៃគម្រប ជួនកាលទាំងអស់មានតម្លៃដូចគ្នា។

ទន្ទឹមនឹងនេះ ការបកប្រែការងារជារឿយៗត្រូវចំណាយពេលយូរ។ អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយត្រូវបន្តការរក្សាសិទ្ធិ បង្កើនថ្លៃដើមផលិតកម្ម ធ្វើឱ្យតម្លៃគម្របកើនឡើង ធ្វើឱ្យអ្នកអានពិចារណាវែងជាងមុននឹងទិញសៀវភៅដែលពួកគេចង់ទិញក្នុងគ្រាដែលការចំណាយទាំងអស់តឹងតែង។

អង្គភាពបោះពុម្ភមានការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការនាំយកសៀវភៅ/ស្នាដៃពិភពលោកដ៏មានតម្លៃដែលមិនទាន់ពេញនិយមនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។ ជំនួសមកវិញ ពួកគេជ្រើសរើសស្នាដៃដែលមានសុវត្ថិភាព វិលជុំវិញអ្នកនិពន្ធដែលធ្លាប់ស្គាល់ ឬសៀវភៅបកប្រែ "លក់ដាច់បំផុត" ដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធភាពថ្លៃដើម និងបង្កើនល្បឿនវដ្តជីវិតរបស់សៀវភៅ។

រឿងទាំងនេះនាំឱ្យមានស្ថានភាពមិនល្អ ទាំងអតិរេក និងកង្វះខាត៖ មានស្នាដៃដែលមានការបកប្រែច្រើនពេក ហើយស្នាដៃល្អគឺនៅក្រៅទីផ្សារបោះពុម្ពក្នុងស្រុក។

វាស្ទើរតែមិនអាចទៅរួចទេសម្រាប់ការងារដើម្បីឈ្នះពានរង្វាន់អក្សរសាស្ត្រក្នុងស្រុក និងលក់សៀវភៅកាន់តែច្រើន។

ការងារថ្មីត្រូវបានបាត់បង់

ស្នាដៃ​ពិភពលោក​ក៏​វេទនា​ដែរ ទុក​ឱ្យ​ស្នាដៃ​ថ្មី​របស់​អ្នក​និពន្ធ​ក្នុងស្រុក។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ប្រទេសរបស់យើងមិនមានការខ្វះខាតនូវរង្វាន់សម្រាប់សៀវភៅ រួមទាំងសៀវភៅអក្សរសាស្ត្រទេ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នមានគម្លាតរវាងពានរង្វាន់ និងសាធារណជន។

មានរង្វាន់អក្សរសាស្ត្រជាច្រើនក្នុងគោលបំណងស្វែងរកអ្នកនិពន្ធថ្មីៗ ប៉ុន្តែក្រឡេកមើលទៅក្រោយ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានបោះបង់ចោលពាក់កណ្តាលផ្លូវ។ ការរត់យូរបំផុតគឺប្រហែលជាការប្រកួតអក្សរសិល្ប៍ដែលមានអាយុ 20 ឆ្នាំដែលត្រូវបានផ្អាកនៅឆ្នាំ 2022 បន្ទាប់ពីជាច្រើនឆ្នាំជាមួយនឹងការសន្យាថានឹងចាប់ផ្តើមឡើងវិញនៅឆ្នាំ 2026 ។

អ្នកនិពន្ធថ្មីអាចសង្ឃឹមសម្រាប់ "ភ្នែកពណ៌បៃតង" នៃការរិះគន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រនៅក្នុងសារព័ត៌មានដែលជាទម្រង់មួយដែលឥឡូវនេះបានបាត់បង់ទំងន់របស់វា។ បើគ្មានការផ្សព្វផ្សាយត្រឹមត្រូវទេ ស្នាដៃថ្មីពិបាកធ្វើឱ្យអ្នកអានចាប់អារម្មណ៍ណាស់។

បើប្រៀបធៀបទៅនឹងកាលពីមុន ការបោះពុម្ពផ្សាយគឺមានភាពងាយស្រួលជាងមុន ដោយសារការកើនឡើងនៃវេទិកាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ប៉ុន្តែវាងាយនឹងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការភ្លេចភ្លាំង។ ជាលទ្ធផល ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ថ្វីត្បិតតែចំនួនស្នាដៃថ្មីមិនតិចក៏ដោយ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបាត់បង់នៅក្នុង "ព្រៃ" នៃការបោះពុម្ពគ្រប់ប្រភេទ។

កង្វះ "ការផ្ទុះ"

បើ​និយាយ​ឲ្យ​ចំ​ទៅ មាន​សៀវភៅ​ច្រើន​ក្បាល​ដែល​អ្នក​និពន្ធ​ថ្មី ប៉ុន្តែ​នៅ​សល់​ប៉ុន្មាន?

តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ អក្សរសិល្ប៍វៀតណាមបានខ្វះ "ការផ្ទុះ" ដូចជា ង្វៀន ហ៊ុយធីប ង្វៀន ញ៉ាញ់ អាញ់ ឬ ង្វៀន ង៉ុក ទូ... ដែលជាមនុស្សដណ្តើមបានអ្នកអានក្នុងកម្រិតសិល្បៈ ឬប្រជាប្រិយ។

សៀវភៅ​របស់ Sally Rooney បោះពុម្ព​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម​មិន​សូវ​ពេញ​និយម​ទេ។

វាជារឿងខ្លីរបស់ ង្វៀន ហ៊ុយធីប ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1980 ដែលបានដាស់ចលនា "អក្សរសិល្ប៍គំនូរ" (ពាក្យរបស់អ្នកនិពន្ធ ង្វៀន មិញចូវ)។

ឬក្នុងឆ្នាំ 2005 វាលគ្មានទីបញ្ចប់របស់ ង្វៀន ង៉ុកធូ បានបង្កើតបាតុភូតដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមកនៅពេលនោះ៖ បោះពុម្ពឡើងវិញចំនួន 4 ដងជាមួយនឹងការបោះពុម្ពសរុបចំនួន 25,000 ច្បាប់ ដែលជាចំនួនបោះពុម្ពខ្ពស់បំផុតសម្រាប់សៀវភៅអក្សរសាស្ត្រវៀតណាមនៅឆ្នាំនោះ។

"ការផ្ទុះ" មួយទៀតគឺអ្នកនិពន្ធ Nguyen Nhat Anh ។ នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ផ្លាស់ប្តូរមួយក្នុងខែឧសភា នៅទីក្រុងហូជីមិញ លោកស្រី Quach Thu Nguyet ដែលជាអតីតនាយក និងជានិពន្ធនាយកនៃគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ព Tre បាននិយាយថា នៅពេលដែលខ្ញុំជា Beto និងផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវសំបុត្រទៅកាន់កុមារភាពត្រូវបានចេញផ្សាយ ពួកគេទាំងពីរមានចរាចរយ៉ាងច្រើន ដែលការបោះពុម្ពម្តងៗឈានដល់រាប់ម៉ឺនច្បាប់។

ឬសៀវភៅ Blue Eyes, Tre Publishing House បានជូនដំណឹងដល់ Tuoi Tre ថា ចាប់តាំងពីការចេញផ្សាយលើកដំបូងរបស់ខ្លួនក្នុងឆ្នាំ 1990 វាត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញច្រើនជាង 60 ដង ជាមួយនឹងចំនួនជាង 100,000 ច្បាប់។

អ្នកស្រី Quach Thu Nguyet បាននិយាយថា “តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ យើងតែងតែនិយាយថាយើងជាឆ្មបរបស់អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ ដោយសារអ្នកនិពន្ធដូចជា Nguyen Nhat Anh យើងក៏ត្រូវបានអ្នកអានស្រឡាញ់ផងដែរ”។

ពង្រីក ការចែករំលែកខាងលើមិនកំណត់ចំពោះលោក Nguyen Nhat Anh ទេ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកនិពន្ធណាមួយដែលអាចបង្កើត “រលក”។ ទាំងនេះគឺជាអ្នកនិពន្ធដែលស្នាដៃបោះពុម្ពត្រូវបានទទួលយ៉ាងកក់ក្តៅពីអ្នកអាន ធ្វើឱ្យអង្គភាពបោះពុម្ព "រងផលប៉ះពាល់" និងបង្កើតកម្លាំងផ្ទៃក្នុងនៃអក្សរសិល្ប៍នោះ។

អក្សរសិល្ប៍ដែលបានបកប្រែមានសារៈសំខាន់ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងនោះទេ។ យ៉ាងណាមិញ យើងមិនអាចរង់ចាំអ្នកនិពន្ធសហសម័យមួយចំនួនក្នុងពិភពលោកប្រាប់អំពីវៀតណាមរបស់យើងបានទេ។

អ្នកអានវៀតណាមកំពុងរង់ចាំមនោសញ្ចេតនាវៀតណាមនៅក្នុងការពិតថ្មីរបស់វៀតណាមដើម្បីជាមិត្ត និងចែករំលែកនៅក្នុងយុគសម័យដ៏រស់រវើក និងផ្លាស់ប្តូរនេះ។

ព្រៃស្រី

ប្រភព៖ https://tuoitre.vn/van-hoc-dang-thieu-vang-nhung-nguyen-ngoc-tu-nguyen-nhat-anh-tao-cu-no-kich-thi-truong-20250708102453287.htm