ចាំទឹកពិសា...
ប្រាកដណាស់ ជំនាន់ដែលកើតក្នុងទស្សវត្សរ៍ទី 70 និង 80 ហើយមុននេះសុទ្ធតែស្គាល់បទចម្រៀងប្រជាប្រិយដោយបេះដូង៖ ម្សិលមិញខ្ញុំកំពុងដងទឹកនៅខ្លោងទ្វារភូមិ / ភ្លេចអាវនៅលើសាខាឈូក។ បទចម្រៀងឆ្លុះបញ្ចាំងពីជីវិតការងារ និងផលិតភាពរបស់កសិករភាគខាងជើង ជាមួយនឹងដើមចេក ស្រឡាង ខ្លោងទ្វារភូមិ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលរីកដុះដាលក្នុងទីជនបទដ៏ស្រស់បំព្រង និងសន្តិភាពនោះ។
ហើយកសិករជាច្រើនជំនាន់ជាទូទៅ និងប្រជាជន San Diu ក្នុងឃុំ Thien Ke ជាពិសេសបានធំធាត់នៅក្នុងព្រលឹងភូមិនោះពោរពេញដោយក្តីស្រលាញ់។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាសព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងគ្រួសារ San Diu វត្ថុបុរាណដែលធ្លាប់ស្គាល់ក្នុងជីវិតការងារ និងផលិតកម្មនៅតែរក្សាបានដូចជា៖ កន្ត្រកទឹក ពាងទឹក បាយអ ផើង កន្ត្រក កន្ត្រក កន្ត្រក កន្ត្រក...
ចម្រៀង Gau ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងដំណើរការធ្វើកសិកម្មរបស់ប្រជាជន San Diu ។
ការណែនាំអំពីឧបករណ៍ការងារដែលគាត់បានប្រមូលយកមកដាក់បង្ហាញនៅស្តង់ក្នុងពិធីបុណ្យនោះ លោក អ៊ុន វ៉ាន់ឡុង ទាំងពីរនាក់បានក្លែងធ្វើសកម្មភាពនៃការដាក់ទឹកនៅក្នុងវាលស្រែ និងចែករំលែកតម្លៃ និងអត្ថន័យនៃធុង។ គាត់បាននិយាយថា ការក្រឡេកមើលឧបករណ៍នេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់អតីតកាល។ រាល់ពេលមានគ្រោះរាំងស្ងួត គ្រប់គ្រួសារនៅតែយប់ទាំងថ្ងៃដើម្បីធានាទឹកចូលស្រែ។ ធុងទឹកចាស់ ច្រើនតែត្បាញពីឬស្សី មានរាងជាចីវលោ មានមាត់អណ្តាតភ្លើង មានក្រវ៉ាត់ឬស្សីធំមួយនៅមាត់សម្រាប់កម្លាំង ហើយស៊ុមមួយត្រូវបានភ្ជាប់ទៅសងខាង ដោយមានរបារឫស្សីនៅចំកណ្តាល បែងចែកមាត់ធុងជាពាក់កណ្តាល។ អត់មានស្នប់ទេ មានតែកម្លាំងមនុស្សទេ ទើបបរិយាកាសទឹកដាក់ធុងក៏កកកុញដូចពិធីបុណ្យនោះដែរ។
ការដាក់តាំងបង្ហាញរបស់របរ និងឧបករណ៍ផលិតចាស់ៗរបស់លោក អន វ៉ាន់ឡុង ក៏មានរបស់របរជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងចង្ក្រានឈើចាស់ផងដែរ។ នោះជាឆ្នាំងឆ្នាំងដែលត្បាញពីឫស្សីតម្រង់ជួរដើម្បីការពារកម្រាលផ្ទះបាយមិនឲ្យខ្មៅ។ បន្ទាប់មកគឺបាយខ្មៅ និងឆ្នាំងស៊ុប។ មានថាសសំងួត កន្ត្រកស្រូវពោត និងកន្ត្រកសម្ងួតស្រូវ។ ច្រូតស្រូវ កន្ត្រកបន្លែ ត្បាញពីឫស្សី។ មានបាយអដាក់បាយដែលមិនត្រឹមតែផ្តល់អាហារក្តៅៗប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនាំគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនរបស់ប្រជាជន San Diu ផងដែរ។
វត្ថុប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះមួយចំនួនត្រូវបានដាក់តាំងនិងដាក់តាំងបង្ហាញនៅក្នុងពិធីបុណ្យវប្បធម៌របស់ជនជាតិនៅឃុំ Thien Ke។
បើតាមលោក អ៊ុន វ៉ាន់ឡុង ជីវិតសព្វថ្ងៃគឺខុសពីអតីតកាល ប៉ុន្តែឧបករណ៍សម័យដើមនៃកម្លាំងពលកម្ម និងផលិតកម្មរំឭកដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយអំពីគ្រាលំបាករបស់បុព្វបុរស។ នោះគឺជាប្រវត្តិសាស្ត្រដើមកំណើតដែលគ្មានមនុស្ស San Diu ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យបំភ្លេចបាន។
អ្នកប្រមឹកវប្បធម៌
កន្លែងវប្បធម៌ San Diu ក៏ធ្វើឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងវប្បធម៌ ធ្វើម្ហូប ដ៏សម្បូរបែប និងចម្រុះរបស់វា។ នៅទីនោះ មិនត្រឹមតែមានមុខម្ហូបបបរតែមួយគត់ (បបរពណ៌ស) ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាននំដ៏ទាក់ទាញជាមួយនឹងរសជាតិភ្នំសម្បូរបែបផងដែរ។ ទាំងនេះជានំបញ្ចុក ត្រកួន នំអន្សម...
អ្នកស្រី Diep Thi Vong បាននិយាយថា៖ នំ Humpback Chung ក៏ជានំពិសិដ្ឋក្នុងវប្បធម៌ធ្វើម្ហូបរបស់ជនជាតិ San Diu ផងដែរ។ តាមឈ្មោះពិត នំបញ្ចុកឆុងយកតម្រាប់តាមរូបរាងមនុស្សស្រី ពេលទៅស្រែ ធ្វើការនៅវាលស្រែពេញមួយឆ្នាំ តោងជាប់ដី លក់លើមេឃ។ រូបរាងរបស់នំនេះរំឭកដល់ជំនាន់ San Diu ពីការខិតខំប្រឹងប្រែង និងភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាមក្នុងការងារ និងផលិតកម្ម។ ដូច្នេះហើយនៅថ្ងៃបុណ្យតេត គ្រប់គ្រួសារតែងធ្វើនំផេះទៅបូជាដល់ដូនតា។
នំ Humpback Chung គឺជានំដែលមិនអាចខ្វះបានក្នុងឱកាសបុណ្យ និងបុណ្យតេត។
នៅក្នុងវប្បធម៌ San Diu ម្ហូបត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអាហារមួយ ហើយបទចម្រៀងប្រជាប្រិយ និងការរាំគឺជាការស្រវឹង ជាពិសេស Soong Co. Soong Co ជាភាសា San Diu មានន័យថា ការច្រៀងប្រឆាំងហ្វូង ជាមួយនឹងអត្ថបទចម្រៀងក្នុងទម្រង់ quatrain ពាក្យប្រាំពីរដែលត្រូវបានកត់ត្រាជាអក្សរចិនបុរាណ ហើយបានឆ្លងកាត់មនុស្សតាមរយៈពាក្យសម្ដី។ រឿងព្រេងរបស់ជនជាតិ San Diu បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា នៅក្នុងភូមិមួយមានក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះ Ly Tam Moi ដែលមានភាពវៃឆ្លាត ស្រស់ស្អាត និងមានទេពកោសល្យក្នុងការច្រៀងចំរៀងប្រឆាំងហ្វូនដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចវាយបាន។ យុវជនបីនាក់ដែលមានទេពកោសល្យបានមករកនាង ប៉ុន្តែមិនអាចឆ្លើយបាន ទើបពួកគេត្រូវចាកចេញ ទុកឱ្យក្មេងស្រីនោះសោកសៅ និងសោកស្ដាយដែលមិនអាចអញ្ជើញពួកគេចូលភូមិ។ ដូច្នេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្មេងស្រីរូបនេះបានច្រៀងចម្រៀងដ៏កំសត់របស់នាង ដែលបានក្លាយជាបទភ្លេងរបស់ Soong Co.
ប្រធានបទនៃបទចម្រៀង Soong Co វិលជុំវិញជីវិតការងារ ផលិតកម្ម។ ស្នេហាគ្រួសារ; មិត្តភាព ស្នេហារវាងគូស្នេហ៍... លោក អ៊ន វ៉ាន់ឡុង សមាជិកក្លឹបវប្បធម៌ និងក្លិន សាន ឌីវ បានមានប្រសាសន៍ថា ការច្រៀងជាធម្មតាមានជំហានដូចជា៖ ច្រៀងសុំស្គាល់គ្នា សួរសុខទុក្ខ អញ្ជើញពិសាទឹក និងទំពារ ចែករំលែកអារម្មណ៍រវាងប្រុសស្រី ច្រៀងនៅក្អែកមាន់ និងច្រៀងលា...
Singing Soong Co ពិបាកណាស់ ជាពិសេសច្រៀងបានល្អ។ ដោយសារតែចង្វាក់ក្នុងការច្រៀង Soong Co មានស្ថេរភាពក្នុងថិរវេលា ទីលានមិនធំពេក ទីលានតែងតែដើរតាមគ្នាស្មើៗគ្នា មានការឡើងចុះៗភ្លាមៗ និងការផ្លាស់ប្តូររំញ័រភ្លាមៗតិចតួច។ នេះជាលក្ខណៈដើមដែលធ្វើឲ្យ Soong Co ខុសពីបទចម្រៀងប្រជាប្រិយរបស់ក្រុមជនជាតិផ្សេងទៀត។
សមាជិកនៃក្លឹបវប្បធម៌ និងក្លិនក្រអូបជនជាតិ San Diu ហាត់ច្រៀង Soong Co.
គាត់បាននិយាយថា Soong Co មិនមែនជាផ្កាទេ ប៉ុន្តែកើតចេញពីការគិត និងអារម្មណ៍ពិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ តាំងពីអាយុ១៤ឆ្នាំមក គាត់និងក្មេងភូមិច្រៀងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ បើមានពិធីមង្គលការ គេច្រៀងពេញមួយថ្ងៃ គឺពីម៉ោង ៨ព្រឹក ដល់ម៉ោង ១១យប់ ឬពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ។ គ្រួសារកូនកំលោះដែលមកទទួលកូនក្រមុំក៏ត្រូវច្រៀងជូនក្រុមគ្រួសារកូនក្រមុំដែរ លុះត្រាតែអាចត្រូវគ្នា ទើបគេអនុញ្ញាតឲ្យមកទទួលកូនក្រមុំបាន; ឬពេលរៀបចំពិធីមង្គលការ (ច្រើនពេក ឬតិចពេក) ពួកគេក៏ត្រូវច្រៀងជូនគ្រួសារកូនក្រមុំ ដើម្បីសង្ឃឹមថាពួកគេយល់... ប៉ុន្តែការច្រៀងគឺសប្បាយណាស់ អរគុណដែលភូមិកាន់តែរួបរួម និងជិតស្និទ្ធ។ ជម្លោះតូចតាចក៏ត្រូវបានលុបចេញដែរដោយសារទំនុកច្រៀងដ៏ស្មោះត្រង់ និងបេះដូងរបស់ Soong Co។
ឃុំ Thien Ke បច្ចុប្បន្នមានប្រជាជន San Diu ជាង 4,400 នាក់រស់នៅក្នុងភូមិ Van Song, Tan Phu, Lang Sinh និង Thien Phong ដែលស្មើនឹង 54% នៃចំនួនប្រជាជនក្នុងឃុំ។ យោងតាមសមមិត្ត Truong Viet Hung លេខាគណៈកម្មាធិការបក្សឃុំ Thien Ke ទីកន្លែងវប្បធម៌ជនជាតិ San Diu មានភាពសម្បូរបែប និងសម្បូរបែប ហើយការថែរក្សាវប្បធម៌របស់សហគមន៍ San Diu គឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សគ្រប់រូប។ ដំណោះស្រាយភ្លាមៗគឺដើម្បីរក្សាប្រតិបត្តិការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៃក្លឹបគ្រឿងក្រអូបវប្បធម៌ជនជាតិ San Diu ។ សមាជិកក្លឹបនឹងជាស្នូលក្នុងការថែរក្សាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ Soong Co របាំប្រពៃណី ការបង្រៀនប៉ាក់ ថែរក្សាពិធីសាសនា ភាសា សំលៀកបំពាក់ប្រពៃណី និងល្បែងប្រជាប្រិយរបស់ជនជាតិ San Diu ។
ជំហានភ្លាមៗក្នុងការថែរក្សា និងអភិរក្សវប្បធម៌ San Diu នៃឃុំ Thien Ke បើកអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាងសម្រាប់ឫសវប្បធម៌ San Diu ផ្សព្វផ្សាយ និងជ្រាបចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងសហគមន៍។
ប្រភព៖ https://baophutho.vn/men-say-van-hoa-san-diu-225728.htm
Kommentar (0)