"ស្ងប់ស្ងាត់និងស្ងប់ស្ងាត់ក្នុងចំណោមពពក"

(GLO)- ខ្ញុំបានខ្ចីខគម្ពីរ “សម្រាក និងស្ងប់ស្ងាត់នៅកណ្តាលពពក” ពីកំណាព្យដំបូងនៃការប្រមូល “វ៉ាន់ខុង” ដើម្បីណែនាំការប្រមូលកំណាព្យថ្មីរបស់ ង៉ោ ថាញ់វ៉ាន់។ “វ៉ាន់ ឃុង” គឺជាការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់កវីស្រី បន្ទាប់ពីមិនបានបោះពុម្ពសៀវភៅកំណាព្យអស់ ៨ ឆ្នាំ

កវី ង៉ោ ថាញ់វ៉ាន់ បានចែករំលែកថា៖ “៨ឆ្នាំគឺជាដំណាក់កាលផ្លាស់ប្តូរដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំផ្ទាល់ បរាជ័យ ជោគជ័យ សុភមង្គល និងទុក្ខ សុទ្ធតែជាមេរៀនដែលជួយខ្ញុំឱ្យធំធាត់ដល់សព្វថ្ងៃ។ ខ្ញុំប្រើរូបភាពពពក ដើម្បីជ្រើសរើសផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ”។

ប

គម្របនៃបណ្តុំកំណាព្យ "វ៉ាន់ខុង" ។ រូបថត៖ ថៃ ប៊ិញ

ពិតហើយ “វ៉ាន់ខុង” សម្គាល់អ្នកនិពន្ធផ្ទាល់ពីចំណងជើងសៀវភៅ ការរៀបចំ និងប្លង់នៃព្រលឹងកំណាព្យ ជាមួយនឹងការយល់ដឹងអំពីគំនូរ។ Ngo Thanh Van ខ្លួននាងផ្ទាល់បានគូររូបឱ្យស្ថាបត្យករ Nguyen Quoc Hoc រចនាគម្របសៀវភៅ។ ទន្ទឹមនឹងនោះគឺជាឧបសម្ព័ន្ធដែលគូរដោយវិចិត្រករ Dang Mau Tuu និងរូបគំនូររបស់អ្នកនិពន្ធតាមរយៈការជក់ដ៏រស់រវើករបស់វិចិត្រករ Do Hoang Tuong ។

ចំណាយពេលអានបណ្តុំកំណាព្យ ខ្ញុំផ្ទាល់គិតថា “វ៉ាន់ខុង” មានភាសាដ៏សំបូរបែប ស្រទន់ ស៊ីជម្រៅ ប៉ុន្តែមិនតិចទេ អារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ និងបទពិសោធន៍ជីវិតរបស់ស្ត្រីដែលស្រលាញ់កំណាព្យ។ នេះ​ជា​របៀប​ដែល​នាង​បង្ហាញ​ពី​ទស្សនៈ​របស់​នាង​ចំពោះ​ជីវិត ដោយ​បង្ហាញ​ពី​អាកប្បកិរិយា​ជីវិត៖ ទោះ​ជា​ឆ្លង​កាត់​ព្យុះ​ក៏​ដោយ ក៏​ចិត្ត​នៅ​តែ​បែរ​ទៅ​រក​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ដូច​ពពក​ស្រាល​អណ្តែត​លើ​មេឃ។

ដូច្នេះ ងាយយល់ ថាហេតុអ្វីបានជាក្នុងបទចម្រៀង "មេឃភ្លឺដូចពពក" ង៉ោ ថាញ់វ៉ាន់ បានសរសេរថា "ដើរថយក្រោយ ហាក់បីដូចជាខ្ញុំកំពុងដើរទៅមុខ / គ្រប់ផ្លូវគឺធំទូលាយ និងវែង / មេឃស្រាលដូចពពកក្តៅ / រសាត់តាមក្តីប្រាថ្នាដ៏បរិសុទ្ធមួយគូ"។

ប្រហែលជាអ្នកអានជាច្រើនដូចជាខ្ញុំ មានអារម្មណ៏ដ៏ស្រស់ស្អាតនៅពេលដែលភ្នែករបស់ពួកគេប៉ះនឹងខគម្ពីរទាំងនេះ។ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំបានអានសៀវភៅកំណាព្យទាំងមូលក្នុងមួយវគ្គ ដើម្បី "ស្វែងរក" កំណាព្យដែលមានចំណងជើងសៀវភៅ ឬយ៉ាងហោចណាស់ពាក្យដដែលៗដោយចេតនានៃពាក្យ "វន់ខុង" ដូចនៅក្នុងខខាងលើ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំពិតជាមិនអាចរកវាឃើញទេ។ ហើយ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​នេះ​ជា​ចេតនា​របស់​អ្នក​និពន្ធ។ ដើម្បីអោយប្រយោគនីមួយៗ ពាក្យនិមួយៗជ្រាបចូលទៅក្នុងបេះដូងអ្នកអានម្តងទៀត។

ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ការ​គិត​នោះ​ត្រូវ​បាន​លោក ង៉ោ ថាញ់​វ៉ាន់ បង្ហាញ​ក្នុង​កំណាព្យ​ភាគ​ច្រើន​ក្នុង​ការ​ប្រមូល។ រូបភាពនៃពពកដែលមានបំរែបំរួលផ្សេងៗគ្នាត្រូវបានលើកឡើងម្តងហើយម្តងទៀតដែលមានអត្ថន័យខុសៗគ្នាដូចជាការផ្លាស់ប្តូរទៅជានិមិត្តសញ្ញា។ កំណាព្យខ្លះអាចនិយាយបានគឺ៖ នៅលើពពក ត្រឡប់ថ្ងៃពណ៌ខៀវដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ពពកស ពេលនោះអ្នកប្រៀបដូចជាពពកដ៏ធំ ចម្រៀងនៃពពក... ដូច្នេះហើយ រូបភាពនៃ "វ៉ាន់ខុង" មិនត្រឹមតែបង្ហាញពីភាពរលូន សេរី មិនជាប់ក្នុងធូលីលោកីយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបង្ហាញពីភាពកក់ក្តៅ ភាពស្និទ្ធស្នាល និងអន្តរកម្មផងដែរ។ ដូចដែលកវីបាននិយាយថា "អ្នកនៅស្ងៀមគ្រាន់តែនិយាយពាក្យចេញពីភ្នែករបស់អ្នក / ប៉ុន្តែពោរពេញទៅដោយសមុទ្រនៃក្តីស្រឡាញ់" ។

អត្ថាធិប្បាយលើបណ្តុំកំណាព្យ សាស្ត្រាចារ្យរង ង៉ោ វ៉ាន់ជី មានប្រសាសន៍ថា៖ “កំណាព្យរបស់វ៉ាន់ មុនពេល “វ៉ាន់ខុង” ពោរពេញដោយទារុណកម្ម និងការសញ្ជឹងគិត។ នៅក្នុង “វ៉ាន់ខុង” កំណាព្យរបស់វ៉ាន់គឺស្ងប់ស្ងាត់ជាង ដូចជាពពករសាត់ ដូចជា “ផ្កា និងស្មៅដ៏ទន់ភ្លន់” ។

អ្នករិះគន់អក្សរសាស្ត្រ Hoang Dang Khoa បាននិយាយថា “Van Khong” គឺជាដំណើរកំណាព្យបែបកំណាព្យរបស់ Ngo Thanh Van ឆ្លងកាត់ស្ថានភាពមិនច្បាស់លាស់នៃជោគវាសនា និងអារម្មណ៍ ដើម្បីស្វែងរកភាពធូរស្រាលនៃព្រលឹង។ ពាក្យកំណាព្យគឺសាមញ្ញ និងស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែសម្បូរទៅដោយតន្ត្រី ពេលខ្លះធ្ងន់ និងទុក្ខព្រួយ ពេលខ្លះទំនេរ និងខ្យល់ដូចជាពពកគ្មានរូបរាងថេរ។ ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​គឺ​ជា​កាបូប​គ្មាន​អ្វី​ទាំងអស់។ ម្រាមដៃពណ៌សទាំងដប់គ្រវីលើពពកពណ៌ស។ គ្រាន់តែរស់នៅដោយស្រាល។ ដូច វ៉ាន់ ខុង…”។

ប្រភព៖ https://baogialai.com.vn/ung-dung-thanh-than-giua-may-troi-post567477.html