ចម្រៀងសមុទ្រ | កាសែត Gia Lai អេឡិចត្រូនិក

សំឡេងហៅ និងច្រៀងតាមចង្វាក់ សេង និងបាក ពេលខ្លះពិរោះ ពេលខ្លះងប់ងល់... អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ សំឡេងនោះបានបន្លឺឡើងជាប្រចាំ និងយ៉ាងក្លៀវក្លា រហូតលង់ទឹករលកសមុទ្រនៅភូមិ My Nghia សង្កាត់ My Dong ក្រុង Phan Rang - Thap Cham ខេត្ត Ninh Thuan ។ ពីរបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ មុនពិធីបុណ្យធំនីមួយៗរបស់ប្រជាជនឆ្នេរសមុទ្រ អ្នកនេសាទបានដាក់អួននិងអួនជាបណ្ដោះអាសន្ន ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅមុខផ្ទះសហគមន៍ ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងពិធី ហើយអនុវត្តយ៉ាងក្លៀវក្លា។ ភ្លេងការហៅបានធ្វើឡើងតាំងពីជំនាន់ដូនតារបស់ពួកគេជិះទូកឆ្លងសមុទ្រទៅកសាងភូមិ និងភូមិ ឆ្លងកាត់ព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើន និងការឡើងចុះ ហើយបច្ចុប្បន្ននៅតែបន្តត្រូវបានអ្នកភូមិតាមមាត់សមុទ្ររក្សា និងបន្សល់ទុក។

ពិធីបុណ្យត្រីដ៏រំភើបនៅដើមឆ្នាំ។

១/ ជនជាតិ My Nghia ធ្លាប់ហៅបទចម្រៀងថា "បាត្រាវ"។ ដូចដែលអ្នកចាស់ទុំនៅទីនេះពន្យល់ថា "បា" គឺជាការអានខុសនៃពាក្យ "bach" មានន័យថារាប់រយ។ "ត្រាវ" មានន័យថាអ្នកចែវទូក។ ចំណែកតំបន់ឆ្នេរមួយចំនួនទៀត ចាប់ពីខេត្ត Quang ដល់ Binh Thuan ប្រជាជនហៅវាថា “បាត្រាវ” មានន័យថា “បា” មានន័យថា កាន់អុកយ៉ាងរឹងមាំ។ ការមើលការអនុវត្ត ឬពេលសម្តែងក្នុងពិធីបុណ្យនីមួយៗ យើងឃើញថាឈ្មោះទាំងអស់មានលក្ខណៈសាមញ្ញ និងសមហេតុផល។ ព្រោះពេលសម្តែងបទ អ្នកចែវទូកជារឿងមិនអាចខ្វះបាន។ ក្រុមច្រៀង "បាត្រាវ" អាចមានសមាជិកប្រហែលពី 20 ទៅ 30 នាក់ ប៉ុន្តែអ្នកចែវទូកដែលហៅថា "ត្រាវក្វាន់" ក្នុងការសម្តែងត្រូវតែជាលេខគូដើម្បីធានាតុល្យភាព។ "ត្រាវក្វាន់" ទាំងពីរដើរតួជាអ្នកក្លែងធ្វើទូកឆ្លងសមុទ្រ ហើយថែមទាំងគាំទ្រ និងច្រៀងតាមការដឹកនាំរបស់មេទាំងបី ដោយបង្កើតឡើងវិញនូវលំហរបស់អ្នកនេសាទដែលកំពុងធ្វើការនៅសមុទ្រយ៉ាងរស់រវើក។ តួអង្គនីមួយៗក្នុងការសម្តែង Ho Ba Trao ប្រកបដោយភាពសុខដុមរមនា ប្រើប្រាស់ទម្រង់សិល្បៈប្រជាប្រិយ ដូចជាការសម្ដែង ការច្រៀង ការនិយាយ និងការទួញសោក ដើម្បីបង្ហាញពីជីវិតពោរពេញដោយទុក្ខលំបាក ការលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់នៅលើទឹក។ ស្រទាប់នីមួយៗនៃបទភ្លេង Ho គឺទាំងអាឡោះអាល័យ និងក្តីមេត្តាក្នុងចន្លោះដ៏ឧឡារិកនៃពិធី ប៉ុន្តែក៏មានរូបរាង និងទំនុកចិត្តនៃជីវិតសាមញ្ញរបស់អ្នកនេសាទផងដែរ។

២/ អ្នកបើកទូកនៅតែលើកឡើងអំពីប្រធាននាវិកទូកចាស់ លោក វូ ខូយវៀន។ ដូចអ្នកនេសាទដទៃទៀតនៅក្នុងភូមិដែរ បទចម្រៀងទូកនីមួយៗ និងរបាំបានដក់ជាប់ក្នុងឈាម និងចិត្តតាំងពីគាត់នៅក្មេងតាមឪពុកទៅផ្ទះសហគមន៍ ដើម្បីមើលការសំដែង ហើយក្រោយមកគាត់បានក្លាយជាមនុស្សមួយចំនួនដែលហៅថា "ក្មេង" ដែលយល់ ស្គាល់ និងច្រៀងចម្រៀងទូកបានល្អបំផុតនៅក្នុងតំបន់។

ក្នុងរឿងរបស់ Vien បទភ្លេង Ba Trao ពីកុមារភាពរបស់គាត់មិនខុសពីព្រឹទ្ធាចារ្យដូចលោក Nguyen Hoa ទេ។ Ba Trao ទោះបីជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅក៏នៅតែមានបរិយាកាសដដែល។ វៀង តែងតែទៅនិយាយជាមួយព្រឹទ្ធាចារ្យ ជំនាន់ឪពុក និងពូ ដែលច្រៀងបាត្រៅក្នុងភូមិ។ ដូចលោកហោ នឹកឃើញថាអាយុសំនៀងក៏ចាស់ជាងអាយុអ្នកភូមិទៅទៀត។ ដើមកំណើតនៃបទភ្លេងបានដើរតាមមនុស្សជិះទូកពីខេត្ត Quang មកទីនេះ។ ច្រើនជំនាន់បានកន្លងផុតទៅ ច្រើនឡើងៗ បទភ្លេង Ba Trao ទោះតិចឬច្រើនក៏ប្រែប្រួល មិនដែលបាត់បង់ឡើយ។ មួយរយៈក្រោយពីយើងមកដល់ My Nghia ប្រធានក្រុម Ba Trao លោក Vo Khoi Nguyen បានក្លាយជាព្រះសង្ឃ។ ប៉ុន្តែរាល់ពេលមានពិធីបុណ្យម្តងៗ ព្រះសង្ឃនៅតែមានវត្តមានទាំងការបន់ស្រន់ និងជួយក្រុមបាត្រោយបង្រៀនក្មេងៗជំនាន់ក្រោយឱ្យចេះច្រៀង។

៣/ ពួកយើងទៅផ្ទះពូ សៅ ដែលជាអ្នកនេសាទពិតប្រាកដ ហើយក៏ជាអ្នកដឹកនាំក្រុមច្រៀងផងដែរ ដូចដែលអ្នកភូមិហៅគាត់។ ពូ សៅ ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ក្នុងភូមិដែលនៅតែរក្សាបទចម្រៀង “បាត្រាវ” ដែលបន្សល់ទុកដោយឪពុកគាត់។ ច្បាប់ចម្លងដែលសរសេរដោយដៃគឺចាស់ សរសេរដៃរសាត់ទៅហើយ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែរក្សាទុកដូចជាកំណប់។ លោកថាលោករក្សាទុកដើម្បីឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយបានស្គាល់ពីសម្រស់វប្បធម៌នៃភូមិនេសាទស្រុកកំណើត។ កំណត់ចំណាំអាចបាត់បង់ ទឹកថ្នាំនឹងរសាត់ទៅតាមពេលវេលា។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលបានឆ្លងកាត់តាមអារម្មណ៍ តាមរយៈការឃើញ និងការស្តាប់ បន្តដោយស្ងាត់ៗដូចជាលំហូរមិនចេះចប់។

ប្រជាជនភូមិ My Nghia រក្សា និងបង្រៀនចម្រៀងប្រជាប្រិយភាគច្រើនតាមរបៀបនោះ។ អ្នកនេសាទធ្លាប់ឆ្លងកាត់ព្យុះសមុទ្រ ប៉ុន្មាននាក់មានពេលអង្គុយមើលទំនុកច្រៀង និងរៀនច្រៀងឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ គេគ្រាន់តែស្តាប់គ្នាច្រៀង រៀនរាំ ចាស់បង្រៀនក្មេង ក្មេងបង្រៀនក្មេង ដូច្នេះហើយបទប្រជាប្រិយគឺវែងណាស់ ច្រើនស្រទាប់ ពេលខ្លះចិត្ត ពេលខ្លះងប់ងល់ ពេលខ្លះសូត្រ ពេលខ្លះដូចជាការសន្ទនា... ដែលគ្រប់គ្នាដឹងដោយបេះដូង។ តាមចង្វាក់របស់ប្រធានទូក ចង្វាក់នៅថេរ ជួនកាលបន្ទរដោយឯកភាព។

៤/ នៅក្នុងការប្រជុំក្រុមចែវទូក ងាយមើលឃើញថា ក្រៅពីមុខដែលសម្គាល់ដោយព្យុះ ក៏មានមុខក្មេងដែរ។ ក្មេងៗទើបតែអាយុ១០-១១ឆ្នាំ ជាវ័យដែលរវល់លេង និងល្ងីល្ងើ ប៉ុន្តែពេលគេហៅទៅហាត់វិញ សុទ្ធតែអន្ទះសារ សប្បាយចិត្ត និងមានមោទនភាព ដែលបានជាអ្នកចែវទូក កាន់អោប ច្រៀងជាជំនួយការ។ ក្មេងប្រុសចាស់បានអនុវត្តច្រើនជាង ហើយបានស្ទាត់ជំនាញការហាត់ប្រាណដោយស៊ាំនឹងពិធីនេះ។ ក្មេងប្រុសគ្រាន់តែមើលនិងអនុវត្តទាំងចាប់អារម្មណ៍និងភ័យ។ លោក វ៉ូ វ៉ាន់ហុង សព្វថ្ងៃជាប្រធានក្រុមចែវទូកភូមិ ហើយក៏ជាគ្រូនៃក្រុមចែវទូកយុវជនផងដែរ ទាំងគោះ និងកែចលនារបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ៗ។ សម្លេងច្រៀងរបស់កុមារមិនទាន់មានភាពក្លាហាននៃសម្លេងដែលអាចយកឈ្នះខ្យល់បក់បោកបាន មិនទាន់មានក្តីរំភើប និងចំណង់ចំណូលចិត្តដើម្បីជំនះព្យុះនៃសមុទ្រ ហើយក៏មិនមានក្តីនឹករលឹកនៃថ្ងៃដែលរសាត់លើរលកដែរ។ ក្មេងប្រុសមិនទាន់អាចទទួលបានមុខតំណែងសំខាន់ៗដូចជាប្រធានក្រុម ប្រធានក្រុម និងជាប្រធានក្រុមក្នុងក្រុមច្រៀងនៅឡើយ ដោយសារតែសម្លេងច្រៀងមិនទាន់ពេញវ័យ សមត្ថភាពសម្តែង និងកង្វះបទពិសោធន៍។ ប៉ុន្តែការរួបរួមគ្នានៃយុវវ័យរបស់ពួកគេហាក់មានភាពអ៊ូអរ និងពោរពេញទៅដោយភាពរឹងមាំសម្រាប់អនាគតខាងមុខ។

Ho ba trao មានប្រភពចេញពីជីវិតអ្នកនេសាទដែលក្លែងធ្វើជីវិតតាមរយៈទំនុកច្រៀង តន្ត្រី និងរបាំ។ អ្នកដែលច្រៀងហូបាត្រាវក៏ជាអ្នកនេសាទដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកនៃភ្លៀងនិងពន្លឺថ្ងៃដែលត្រូវខ្យល់បក់បោកនិងរលករសាត់ទៅលើសមុទ្រ។ នេះជួយឱ្យភាពរីករាយ និងភាពសាទររបស់ប្រជាជននៅឆ្នេរសមុទ្រត្រូវបានបញ្ជូនយ៉ាងពិសិដ្ឋ និងបង្ហាញយ៉ាងពេញលេញតាមរយៈអត្ថបទចម្រៀង និងបទភ្លេងនីមួយៗរបស់ហូបាត្រាវ។ ប្រហែលជាមានតែពេលរស់នៅក្បែរសមុទ្រ ជាប់នឹងសមុទ្រ ប្រឈមមុខនឹងការគ្រហឹមនៃរលក ខ្យល់បក់បោកក្នុងរាត្រីដ៏ត្រជាក់ ក្នុងលំហសមុទ្រដ៏ធំល្វឹងល្វើយ មនុស្សម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍ និងដឹងគុណយ៉ាងពេញទំហឹងចំពោះអត្ថន័យនៃភាពបើកចំហ និងភាពជិតស្និទ្ធ ភាពពិសិដ្ឋ និងភាពរំភើបរបស់ហូបាត្រាវ។

ដឹកនាំយើងឆ្លងកាត់ភូមិ លោក Hung បាននិយាយថា ភូមិ My Nghia បានផ្លាស់ប្តូរច្រើន។ នៅភូមិចាស់ ប្រឡាយទឹកសមុទ្ររត់ទៅជិតផ្ទះ ទូកមកហើយទៅ។ យូរៗទៅ ដីចាស់ក៏រលត់បន្តិចម្តងៗ ភូមិក៏រើថយក្រោយបន្តិចម្ដងៗ ពេលនេះមានចម្ងាយប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រពីសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែអ្នកភូមិនៅតែរក្សាអាជីពនេសាទដែលបានបន្សល់ទុកពីដូនតា។ នៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះសហគមន៍ វគ្គហ្វឹកហាត់ជិះទូកនៅតែបន្ត ទោះបីជានៅពេលយប់ក៏ដោយ។ ទន្ទឹងរង់ចាំរដូវផ្ការីកមកដល់ ពិធីបុណ្យ Nghinh Ong នឹងមកដល់ ក្រវិល ពាងស្រា និងដំបងស្ទូចទាំងនេះនឹងសំដែងការច្រៀងចម្រៀងល្អបំផុតនៅក្នុងដៃអ្នកនេសាទ។ វាជាចម្រៀងថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះនៃសមុទ្រខាងត្បូងដែលបានដឹកនាំទូកឆ្លងកាត់ព្យុះ ដែលជាបទចម្រៀងអរគុណដល់សមុទ្រម្តាយដែលអត់ឱន។ វាក៏ជាបទចម្រៀងរបស់អ្នករួមទូក ចែករំលែកជីវិតនៅសមុទ្រ សង្ឃឹមថាថ្ងៃនឹងបានត្រលប់មកផ្ទះវិញប្រកបដោយភាពកក់ក្តៅ និងសន្តិភាព។

នេះបើតាមលោក VUONG DU (NDO)។

តំណភ្ជាប់អត្ថបទដើម៖ https://nhandan.vn/dieu-ho-bien-khoi-post764618.html

វាយតម្លៃអត្ថបទនេះ។

ប្រភពតំណ