អនុស្សាវរីយ៍សារព័ត៌មាន៖ គេងមិនលក់ពីរយប់ និងបទសម្ភាសន៍ដ៏មានតម្លៃ!

កិច្ចសម្ភាសន៍តាមទូរស័ព្ទជាមួយឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមប្រចាំនៅហុងគ្រី Nguyen Thi Bich Thao អំពីការងារការពារពលរដ្ឋនៅកន្លែងទទួលជនភៀសខ្លួនអ៊ុយក្រែន គឺជាការចងចាំដែលមិនអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់អ្នកយកព័ត៌មាន VNA នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។

VietnamPlus•15/09/2025

អស់រយៈពេលជាង 20 ឆ្នាំនៃការងារជាអ្នកកាសែត បន្ត "អាជីពសរសេរ" ដោយ "បោះជំហាន" នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនជុំវិញ ពិភពលោក ឆ្លងកាត់ទីក្រុងជាច្រើនរាប់មិនអស់ សូម្បីតែ "មេ" គណៈរដ្ឋមន្ត្រី មេដឹកនាំនៃប្រទេសនីមួយៗ និងអង្គការអន្តរជាតិ ប៉ុន្តែទាំងអស់គ្រាន់តែជាខ្សែព័ត៌មាន ពាក្យនៅលើក្រដាសតែប៉ុណ្ណោះ ពេលធ្វើការងារវាលទៅដីថ្មី ជួបសាក្សីរស់… ឃើញផ្ទាល់ភ្នែក យល់អារម្មណ៍ខ្ញុំផ្ទាល់ ទុក្ខលំបាករបស់អ្នកសារព័ត៌មាន។

ដោយបានទទួលការសម្រេចចិត្តទៅធ្វើការនៅសាធារណរដ្ឋសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់ ដែលជាប្រទេសឧស្សាហកម្មឈានមុខគេរបស់ពិភពលោក ដែលជាសេដ្ឋកិច្ចធំបំផុតនៅអឺរ៉ុប មនុស្សជាច្រើនគិតថាខ្ញុំពិតជាសំណាងណាស់។ បាទ សំណាងណាស់ ព្រោះខ្ញុំបានទៅធ្វើការនៅប្រទេសដ៏ធំ និងស្រស់ស្អាត ជាមួយនឹងកំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្រដែលមិនមែនគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់មាន ប្រព័ន្ធ នយោបាយ ផ្សេងគ្នា សង្គមដែលមានរបស់ពិសេសៗជាច្រើន ប៉ុន្តែក៏មានគោលការណ៍ជាច្រើនដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ដឹង។

ជាងនេះទៅទៀត ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់មានសហគមន៍វៀតណាមដ៏ធំមួយ ដែលមានប្រជាជនជាង 200,000 នាក់ ដែលនៅរាយប៉ាយពាសពេញរដ្ឋចំនួន 16 ។

នោះជាគុណសម្បត្តិមួយ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ វាគឺជាសម្ពាធដ៏ធំមួយ។ ក្នុងនាមជាស្ត្រីអ្នកយកព័ត៌មានតែពាក់កណ្តាលគ្រួសារជាម្តាយនិងកូនបានធ្វើដំណើរទៅរកស៊ី។ ពេលនោះ ប្រទេសអាឡឺម៉ង់កំពុងស្ថិតក្នុងការតស៊ូជាមួយវិធានការដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺរាតត្បាត COVID-19។ ការទទួលបានបរិយាកាសថ្មី ពីការធ្វើដំណើរ ការរស់នៅរហូតដល់ការងារ ការដាក់ពាក្យសុំចូលរៀនរបស់កុមារ និងនីតិវិធីផ្សេងៗទៀតរាប់មិនអស់ គឺជាការលំបាកមួយ។

ប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានចូលក្នុងការបោះឆ្នោត សភា ជាមួយនឹងការប្រកួតប្រជែងយ៉ាងខ្លាំង ដំណើរការដ៏លំបាកនៃការបង្កើតរដ្ឋាភិបាល និងស្ថានភាពជំងឺរាតត្បាតកាន់តែស្មុគស្មាញ នៅពេលដែលប្រទេសនេះជួបប្រទះនឹងរលកទីបួននៃជំងឺរាតត្បាតដែលក្លាយជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំមួយ។

ទោះបីជាខ្ញុំបានសិក្សា និងពិភាក្សាជាមួយនាយកដ្ឋានវិជ្ជាជីវៈសារព័ត៌មានមុននឹងចាកចេញក៏ដោយ សម្រាប់អ្នកដែលធ្វើការផ្នែកកែសម្រួលអស់រយៈពេលជាង 20 ឆ្នាំ ការថប់បារម្ភ និងសម្ពាធការងារគឺជៀសមិនរួច។

ក្នុងអំឡុងពេល 6 ខែដំបូង ការងារបាននាំខ្ញុំទៅឆ្ងាយ ការនឹកផ្ទះ និងភាពសោកសៅក្នុងរដូវរងាមិនគួរឱ្យខ្លាចដូចដែលខ្ញុំបានគិតនោះទេ។

ការគាំទ្ររបស់ប្រធានការិយាល័យស្នាក់នៅពេលនោះ លោក Tran Manh Hung និងអ្នកយកព័ត៌មាន Vu Thanh Tung បានធ្វើឱ្យខ្ញុំមានទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំង។ ការរៀន និងការយល់ដឹងពីរបៀបដែលអ្នករាយការណ៍ពហុព័ត៌មានធ្វើការលើវិស័យនេះ ហើយបន្ទាប់មកនៅឯសន្និសីទធំ ៗ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំឯករាជ្យបន្តិចម្តងៗ។

ស្ទាត់ជំនាញ សកម្ម សូម្បីតែមានទំនុកចិត្តខ្លាំងនៅពេលបំពេញការងារនៅកន្លែងដែលអាចត្រូវបានគេហៅថា "ជួរមុខនៃព្យុះ" ។ ដោយមានចិត្តខ្នះខ្នែងបន្តិច ស្មារតីនៃការរៀនសូត្រ ចង់ដឹងចង់ដឹងតិចតួច និងមានបំណងចង់រៀន និងស្វែងយល់ពីអ្នកយកព័ត៌មានរស់នៅ ខ្ញុំមិនខ្លាចការលំបាកទេ។

ដំណើរអាជីវកម្មទាំងជិត និងឆ្ងាយ ទទួលបានលទ្ធផលជោគជ័យបំផុត ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលបន្តិចម្ដងៗ មិនធុញថប់ដូចពេលទទួលកិច្ចការដំបូងឡើយ។

ប៉ុន្តែដូចពាក្យចាស់ពោលថា "ឃើញគឺជឿ" ទ្រឹស្ដីតែងតែនៅឆ្ងាយពីការពិត ហើយសៀវភៅមិនចាំបាច់ដូចជាជីវិតពិតនោះទេ។

ការធ្វើដំណើរអាជីវកម្មទៅកាន់ទីក្រុង Frankfurt ដើម្បីរាយការណ៍ថាក្រុមហ៊ុន Bamboo Airways កំពុងបើកជើងហោះហើរត្រង់រវាងប្រទេសវៀតណាម និងអាល្លឺម៉ង់ គឺជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំមួយសម្រាប់ខ្ញុំ។

នៅពេលនោះ ជម្លោះរុស្ស៊ី-អ៊ុយក្រែនទើបតែផ្ទុះឡើង។ រដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់ដែលទើបតែចាប់ផ្តើមដំណើរការនិងមានការហត់នឿយនឹងការងារកំពុងប្រឈមនឹងស្ថានការណ៍ថ្មី។

ការណែនាំពីការដឹកនាំរបស់ទីភ្នាក់ងារត្រូវតែធ្វើតាមមូលដ្ឋានយ៉ាងជិតស្និទ្ធ "រាល់ចលនា" នៃជម្លោះណាមួយដែលប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចនិងនយោបាយនៃប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះត្រូវតែចាប់យកយ៉ាងរឹងមាំ។

សង្គ្រាមដែលត្រូវបានគេសន្មត់ថានឹងបញ្ចប់ក្នុងប៉ុន្មានសប្តាហ៍នេះមិនបានបញ្ឈប់ទេ។ អ្នករាយការណ៍ប្រុសពីរនាក់ត្រូវទៅប្រទេសប៉ូឡូញដើម្បីរាយការណ៍អំពីការជម្លៀសប្រជាជនវៀតណាមចេញពីតំបន់សង្រ្គាមក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន ជាពិសេសបន្ទាប់ពីសហភាពអឺរ៉ុប (EU) បើកព្រំដែនរបស់ខ្លួនដល់ជនភៀសខ្លួនពីអ៊ុយក្រែន។

តែម្នាក់ឯងជាមួយនឹងភារកិច្ចទាំងពីរធ្វើដំណើរអាជីវកម្មនិងគ្របដណ្តប់ព័ត៌មានក្នុងស្រុក។ មកដល់មជ្ឈមណ្ឌលហិរញ្ញវត្ថុអឺរ៉ុបនៅថ្ងៃទី 6 ខែមីនា ឆ្នាំ 2022 ខ្ញុំបានទទួលការហៅទូរស័ព្ទពីការិយាល័យកណ្តាល។ ថ្នាក់ដឹកនាំទីភ្នាក់ងារបានស្នើសុំជួបសម្ភាសន៍ឯកអគ្គរដ្ឋទូតនៃបណ្តាប្រទេសដែលប្រជាជនវៀតណាមមកពីអ៊ុយក្រែនបានភៀសខ្លួនដើម្បីធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពស្ថានភាពនៃការការពារពលរដ្ឋនៅចំនុចទទួលជនភៀសខ្លួនអ៊ុយក្រែន។

ព័ត៌មានអំពីការបើកផ្លូវហោះហើរត្រង់រវាងវៀតណាម និងអាល្លឺម៉ង់ លែងជាអាទិភាពកំពូលទៀតហើយ។ កិច្ចការដែលមិនអាចទៅរួចនៅពេលនោះគឺត្រូវភ្ជាប់ភ្លាមៗជាមួយភ្នាក់ងារតំណាងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការទទួលពលរដ្ឋវៀតណាម។

ពីការនាំមុខមួយចំនួនដែលបានផ្តល់ឱ្យ ខ្ញុំបានទាក់ទងយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងបង្កើត "ស្ទូឌីយោ" តូចមួយដែលពេញលេញជាមួយនឹងមីក្រូហ្វូន កាមេរ៉ា និងការពង្រីក ដូចទៅនឹងទ្រឹស្តីដែលខ្ញុំបានរៀនសម្រាប់ការសម្ភាសន៍តាមអ៊ីនធឺណិត។

dai-su-viet-nam-tai-hungary-kiem-nhiem-croatia-nguyen-thi-bich-thao-140.jpg — ឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមប្រចាំនៅហុងគ្រី និងក្រូអាស៊ី Nguyen Thi Bich Thao។ (រូបថត៖ VNA)

ការហៅទូរស័ព្ទជាលើកដំបូងទៅកាន់ឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមប្រចាំនៅហុងគ្រី លោក Nguyen Thi Bich Thao ដែលស្នើសុំរៀបចំការសម្ភាសន៍អំពីសកម្មភាពគាំទ្រ និងការពារពលរដ្ឋត្រូវបានបដិសេធទាំងស្រុង។

ការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំងឡើង នៅពេលដែលឯកអគ្គរដ្ឋទូតថា បងប្អូនរវល់ខ្លាំង កម្លាំងគាំទ្រក៏ស្គម ខ្លះហៅទូរស័ព្ទ 24/7 ខ្លះរៀបចំអាហារ និងកន្លែងស្នាក់នៅ និងខ្លះកំពុងសម្របសម្រួលផ្ទាល់ជាមួយសហគមន៍ ដើម្បីទៅស្ថានីយ៍រថភ្លើង ដើម្បីស្វាគមន៍ជនភៀសខ្លួនដែលហូរចូលកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ មិនត្រឹមតែពេលថ្ងៃប៉ុណ្ណោះទេ គឺពេលយប់ក៏មានពេលវេលាដ៏មានតម្លៃគ្រាន់តែគេងមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អង្គុយនិយាយជាមួយអ្នកណាក៏ដោយ។

និយាយទាំងដកដង្ហើមធំ ឯកអគ្គរដ្ឋទូតបានសុំទោសចំពោះការរអាក់រអួល ហើយសន្យាថានឹងឆ្លើយបទសម្ភាសន៍នៅថ្ងៃដែលមានសន្តិភាពជាងនេះ នៅពេលដែលការងារគាំទ្របានបញ្ចប់។

“កន្លែងងងឹតបំផុតគឺភ្លឺបំផុត” ចេញពីការថប់បារម្ភយ៉ាងខ្លាំង ភ្លាមៗនោះ ដំណោះស្រាយថ្មីមួយបានភ្លឺឡើងក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ។ ត្រឹមតែមួយវិនាទីប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំគិតថានេះជាបទសម្ភាសន៍ដ៏មានតម្លៃ ខ្ញុំបានសួរឯកអគ្គរដ្ឋទូតពីរបីនាទីទៀត តាមការហៅទូរស័ព្ទនេះ។

អង្គុយលើដី ខ្ញុំដកប៊ិចចេញពីហោប៉ៅ និយាយដោយមាត់ ស្តាប់ដោយត្រចៀក ហើយកត់ចំណាំដោយដៃរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដូចជាមនុស្សយន្ត កត់ត្រា និងសួរសំណួរ ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានច្រើនតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។

ដើម្បីឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ខ្ញុំបានបើកឧបករណ៍បំពងសម្លេងយ៉ាងលឿន ដើម្បីស្តាប់ឮច្បាស់ ជាសញ្ញាប្រាប់ក្មេងស្រីដែលនៅក្បែរខ្ញុំ ឱ្យប្រើទូរស័ព្ទផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីកត់ត្រាពាក្យសម្តីរបស់ឯកអគ្គរដ្ឋទូត។ ជាសំណាងល្អ មុនពេលការហៅទូរសព្ទ ខ្ញុំមានពេលសរសេរសំណួរមួយចំនួនដើម្បីសួរ ហើយទោះបីជាឯកអគ្គរដ្ឋទូតចេញទៅតាមផ្លូវ ហើយខ្ញុំមិនទាន់បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញក៏ដោយ ការសន្ទនាគឺជាព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីអាចធ្វើការបាន។

ខ្ញុំរត់លឿនតាមដែលខ្ញុំអាចត្រឡប់ទៅសណ្ឋាគារវិញ ដោយដកកាសែតចេញហើយសរសេរអត្ថបទ ហើយបញ្ចប់ព័ត៌មាននៅយប់នោះដើម្បីផ្ញើទៅទីស្នាក់ការ។

ទោះបីខ្ញុំខកខានការប្រជុំមុនការណាត់ជួបជាមួយក្រុមរៀបចំសម្រាប់ការបើកជើងហោះហើរត្រង់វៀតណាម-អាល្លឺម៉ង់ ដោយមានការគាំទ្រពីគណៈកម្មការរៀបចំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែទាន់ពេលសម្រាប់ពិធីបើកនៅថ្ងៃបន្ទាប់។

នៅពេលនេះ កាលវិភាគអ្នកយកព័ត៌មានប្រជាពលរដ្ឋ ធ្វើតាមជំហានត្រឹមត្រូវ ជាក់ស្តែង ថត ថត ថត ដឹកនាំឈុត សម្ភាស... ត្រូវបានអនុវត្តតាមលំដាប់លំដោយ។

បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ខ្ញុំបានខ្ចប់អីវ៉ាន់របស់ខ្ញុំ ហើយឡើងរថភ្លើងត្រឡប់ទៅ Berlin វិញ។ វេទិកាងងឹត និងត្រជាក់បានធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ហើយការប្រកាសពន្យារពេលរថភ្លើងបានធ្វើឱ្យអ្នករាយការណ៍ដែលហត់នឿយរួចទៅហើយមានអារម្មណ៍កាន់តែតានតឹង។

មិនអាចឈរស្ងៀមដោយមិនខ្វល់ខ្វាយ ខ្ញុំចុះទៅស្ថានីយ៍ ឃើញជ្រុងក្តៅមួយដែលមានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អាន ខ្ញុំរវល់បើកកុំព្យូទ័រ ឆ្លៀតពេលយកកាសែតចេញ ហើយកត់ចំណាំ។

បន្ទាប់ពី 2 ម៉ោងយើងឡើងរថភ្លើង។ ការធ្វើដំណើររយៈពេល 7 ម៉ោងទៅកាន់រដ្ឋធានីដោយចំណាយពេល 5 ម៉ោងលើការកែសម្រួលអត្ថបទ ការកែរូបភាព និងការកាត់រូបភាព។

បន្ទាប់ពីគេងមិនលក់ជិតពីរយប់ ខ្ញុំបានបំពេញកិច្ចការនេះ ហើយអត្ថបទទាំងពីររបស់ខ្ញុំបានបំពេញតម្រូវការរបស់គ្រួសារ។ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំនឿយហត់ ហើយពេលខ្លះមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ និងអស់កម្លាំងក៏ដោយ អារម្មណ៍នោះបានកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន ហើយខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនៅតែជាមនុស្សសំណាង។

បើប្រៀបធៀបជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានសង្គ្រាម អ្នកដែលលះបង់យុវជន ដើរក្រោមគ្រាប់បែកធ្លាក់ និងគ្រាប់កាំភ្លើង ប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ ហើយប្តេជ្ញាខ្លួនទៅកាន់ជួរមុខដើម្បីបញ្ជូនព័ត៌មាន ឬអ្នកដែលធ្លាក់ក្នុងសមរភូមិ ជាពិសេសជនរួមជាតិ “ឈាមក្រហម ស្បែកលឿង” ដែលកំពុងភៀសខ្លួន ខ្ញុំជាមនុស្សរីករាយ។

ហើយកិច្ចសម្ភាសន៍ដ៏មានតម្លៃនោះ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែពេញចិត្តចំពោះជីវិត កាន់តែពេញចិត្ត និងយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីតម្លៃនៃសន្តិភាពដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។/.

(វៀតណាម+)

ប្រភព៖ https://www.vietnamplus.vn/ky-niem-nghe-bao-hai-dem-khong-ngu-va-cuoc-phong-van-quy-gia-post1061818.vnp