"ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកំពុងត្រូវបានអូសទាញដោយវាសនា"។
+ ការអានសំណេររបស់ តុង ង៉ុកហាន ងាយស្រួលគិតថា ដើម្បីបង្កើតជីវិត និងជោគវាសនាដ៏កាចសាហាវបែបនេះ នាងត្រូវតែឆ្លងកាត់ភាពជូរចត់ជាច្រើនលើវិថីអក្សរសាស្ត្រ និងជីវិតរបស់នាង?
អ្នកនិពន្ធ តុង ង៉ុកហាន។
កាលពី 5 ឆ្នាំមុន (ប្រហែលចុងឆ្នាំ 2020) នៅពេលដែលខ្ញុំលឺថាខ្ញុំត្រលប់ពីការវះកាត់ដុំសាច់ក្នុងខួរក្បាលវិញ មិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់ដែលមកពីឆ្ងាយបានផ្ញើសារមកខ្ញុំ ហើយសួរថា "តើមានរឿងអ្វីទៀតដែល Han មិនទាន់ជួបប្រទះទេ?"។ ខ្ញុំបានប្រាប់នាងថា "នេះប្រហែលជាលើកចុងក្រោយហើយ"។
ខ្ញុំនិយាយបែបនេះ ប៉ុន្តែខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់មិនអាចដឹងថាតើព្យុះនេះជាព្យុះចុងក្រោយឬអត់។ ខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមដូច្នេះ។ មានព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើននៅក្នុងជីវិត ប៉ុន្តែពួកគេនឹងឆ្លងកាត់ទាំងអស់។ មានសុភាសិតឡាតាំងដ៏ល្អមួយថា "បើអ្នកចង់ទៅ វាសនានឹងនាំអ្នក បើអ្នកមិនចង់ទៅ វាសនានឹងអូសអ្នក"។
មានពេលខ្លះដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំត្រូវបានគេអូសទាញដោយវាសនា។ នោះគឺជាឆ្នាំដែលខ្ញុំបានចាកចេញពីស្រុកកំណើតទៅ ឡៅ កៃ ។ ដូចជាការរត់គេចទៅកន្លែងលាក់ខ្លួនដោយសុវត្ថិភាព។ ឡៅ កៃ បានការពារខ្ញុំ និងគ្រួសារតូចរបស់ខ្ញុំដោយអធ្យាស្រ័យ។
ខ្ញុំត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីវះកាត់សង្គ្រោះបន្ទាន់នៅមន្ទីរពេទ្យ Bao Yen (ខេត្ត Lao Cai) បន្ទាប់ពីត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញថាមានដុំគីសអូវែដែលដាច់ និងបាត់បង់ឈាមយ៉ាងស្រួចស្រាវ។ ២ឆ្នាំក្រោយមក ភ្លើងបានធ្វើឲ្យផ្ទះឈើរបស់ខ្ញុំនៅមាត់ទន្លេឆាយក្លាយទៅជាផេះ។
គ្រួសារតូចរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានរសាត់ទៅ Bao Thang - Lao Cai ដោយគ្មានអ្វីសោះ ដោយស្នាក់នៅផ្ទះពូរបស់ខ្ញុំប្រហែលមួយឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកនៅរដូវក្តៅឆ្នាំ ២០០២ ខ្ញុំបានទៅ Sa Pa ហើយស្នាក់នៅទីនោះរហូតដល់ខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះវិញ (ឆ្នាំ ២០១៧)។ ប្រសិនបើប្តីរបស់ខ្ញុំមិនបានឈឺធ្ងន់ទេនោះ ខ្ញុំនឹងមិនត្រលប់មកផ្ទះវិញទេនៅពេលនោះ។
មាន "ព្យុះ" ជាច្រើន ប៉ុន្តែខ្ញុំឆាប់ភ្លេច កម្រត្អូញត្អែរអំពីអតីតកាល ហើយសូម្បីតែមិនចង់ត្អូញត្អែរអំពីការលំបាក។
ស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធ តុង ង៉ុកហាន។
ដូចជាជីវិតរដិបរដុប ផ្លូវអក្សរសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានរលូន។ ខ្ញុំត្រូវបានស្វាគមន៍តាំងពីស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ សៀវភៅដំបូងរបស់ខ្ញុំ ហើយរហូតមកដល់ពេលនេះ អ្នកអាននៅតែសួរថា តើពេលណាខ្ញុំនឹងបោះពុម្ពសៀវភៅថ្មី? ក្រឡេកមើលអក្សរសិល្ប៍ អ្នកអាចមើលឃើញមនុស្ស អ្នកអាចមើលឃើញជោគវាសនា ដែលមិនអាចលាក់បាំងបាន។ ប៉ុន្តែការប្រាប់រឿងជាក់លាក់បែបនេះ ប្រហែលជាលើកដំបូងហើយ។
ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់កូនស្រីថា៖ «បើថ្ងៃណាមួយដុំសាច់ដុះក្នុងខ្លួនខ្ញុំច្បាស់ជានៅក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំ»។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ការឈឺចាប់ដ៏ក្រៀមក្រំនៅលើមុខរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំតក់ស្លុតនៅពេលគិតទុកជាមុន។ ខ្ញុំបានទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយបានរកឃើញដុំសាច់ក្នុងខួរក្បាល ហើយគ្រូពេទ្យបានណែនាំឱ្យវះកាត់ ។
អ្នកនិពន្ធ Tong Ngoc Han កើតនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ នៅឃុំ Dong Linh (Phu Tho) សមាជិកនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធវៀតណាម។ នាងបានបោះពុម្ភសៀវភៅប្រលោមលោកចំនួន 3 ប្រលោមលោករឿងខ្លីចំនួន 15 ការប្រមូលរឿងកុមារចំនួន 2 និងបណ្តុំកំណាព្យចំនួន 2 ។ ក្នុងចំណោមនោះ ស្នាដៃជាច្រើនរបស់នាងបានឈ្នះពានរង្វាន់ធំៗដូចជា៖ រង្វាន់សម្រាប់ការប្រលងសរសេរលើប្រធានបទ "ដើម្បីសន្តិសុខជាតិ និងជីវិតសន្តិភាព" ដែលរៀបចំដោយ ក្រសួងសន្តិសុខសាធារណៈ និងសមាគមអ្នកនិពន្ធ (២០១១-២០១៥) សម្រាប់ប្រលោមលោក "ទាហានខ្មោច និងស្លឹកឈើពុល"; រង្វាន់ទីបី "ប៊ិចមាស" ផ្តល់ដោយក្រសួងសន្តិសុខសាធារណៈ (2017) សម្រាប់រឿងខ្លី "ព្រំដែនក្រហម"; រង្វាន់មួយក្នុងពានរង្វាន់ Fansipan Award (2012-2017) ដែលរៀបចំដោយគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខេត្ត Lao Cai សម្រាប់ប្រលោមលោក "Jade Jade" ...
ខ្ញុំមិនចង់ត្រូវបានវាសនាអូសទាញទៀតទេ ជាពិសេសតាំងពីខ្ញុំមកអក្សរសាស្ត្រ។ ខ្ញុំទុកឲ្យជោគវាសនាដឹកនាំខ្ញុំដោយស្តាប់បង្គាប់។ ព្រោះខ្ញុំជឿថា អំពើល្អនឹងបានផល។ ខ្ញុំជឿថាខ្ញុំនឹងភ្ញាក់ឡើងដោយសុវត្ថិភាព។ គ្មានផ្លូវដែលវាសនានឹងប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំដោយអយុត្តិធម៌រហូតនោះទេ។
ព្រះបានយកអ្វីមួយពីខ្ញុំ ហើយបានប្រទានអ្វីផ្សេងទៀតដល់ខ្ញុំជាថ្នូរនឹងការតបស្នង។ ដូច្នេះហើយ ដូចដែលអ្នកបានឃើញ ខ្ញុំបានបន្តដំណើរទៅមុខមួយជំហាន ហើយអ្វីៗបានដំណើរការ។
"អក្សរសាស្ត្រធ្វើឱ្យអ្នកកាន់តែក្លាហាន"
+ ជីវិតមិនងាយស្រួលសម្រាប់នរណាម្នាក់ទេ។ បន្ទាប់ពីជួបវិបត្តិសុខភាពដ៏ធំកាលពីប្រាំឆ្នាំមុន អ្នកនិពន្ធ តុង ង៉ុកហាន ត្រឡប់មកសរសេរវិញ ឬជាអក្សរសិល្ប៍ដែលទុកជីវិតនេះឱ្យនាង?
ស្នាដៃ "អាក្រាតកាយទី ៩" របស់អ្នកនិពន្ធ តុង ង៉ុកហាន។
វាជាបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំរស់នៅដើម្បីបន្តការសរសេរ។ វេជ្ជបណ្ឌិតដែលវះកាត់ដុំសាច់ក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំនៅឆ្នាំនោះគឺក្មេងជាងខ្ញុំប្រហែលដប់ឆ្នាំ។ មុនពេលចាក់ថ្នាំ គាត់បានសួរខ្ញុំថា "តើអ្នកខ្លាចទេ?"។ ខ្ញុំបានឆ្លើយថា "ទេ នេះជាលើកទីបួនហើយដែលអ្នកនៅលើតុប្រតិបត្តិការ តើអ្នកខ្លាចអ្វី?"។
បើអ្នកស្រលាញ់អក្សរសិល្ប៍ដល់កម្រិតមួយ អ្នកនឹងឃើញថាអក្សរសិល្ប៍ធ្វើឱ្យអ្នកកាន់តែមានភាពក្លាហាន និងក្លាហានក្នុងជីវិត មិនខ្លាចអ្វីទាំងអស់សូម្បីតែស្លាប់!
+ គំនិតខាងក្នុង និងការឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងសំណេររបស់ តុង ង៉ុកហាន ក្នុងអំឡុងពេលនៃជីវិតរបស់នាង ហាក់ដូចជាមានការយល់ស្របនៅក្នុងការងារចុងក្រោយរបស់នាង ដែលជាការប្រមូលរឿងខ្លី "អាក្រាតកាយទី 9"?
ជាការពិតណាស់ អ្នកនិពន្ធគឺជាលេខានៃសម័យកាល និងជាលេខានៃជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់។ អ្នកនិពន្ធក៏ជាមនុស្សដែរ។ សៀវភៅថ្មីបំផុតគឺ "អាក្រាតកាយទី 9" ដែលខ្ញុំផ្ទាល់ជ្រើសរើសសម្រាប់ការបោះពុម្ព។ នេះជាលើកទីមួយហើយដែលខ្ញុំបានចំណាយលុយដើម្បីបោះពុម្ពសៀវភៅសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ។
លើកមុនៗគឺលក់កម្មសិទ្ធិបញ្ញាទៅអ្នកចែកចាយ និងអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ ខ្ញុំហាក់បីដូចជាមិនជ្រៀតជ្រែកក្នុងដំណើរការបោះពុម្ព តម្លៃទេ មានតែថែរក្សាសាត្រាស្លឹករឹតមុននឹងផ្ញើចេញ។ ដូច្នេះអាចនិយាយបានថា នេះគឺជាសៀវភៅដែលខ្ញុំពេញចិត្តបំផុតក្នុងចំណោមសៀវភៅទាំង 20 ក្បាលរបស់ខ្ញុំ។
ជាការពិតណាស់ នៅពេលជ្រើសរើស ខ្ញុំបានពិចារណាលើកត្តាជាច្រើន រាប់ចាប់ពីប្រធានបទរហូតដល់ខ្លឹមសារ និងសារ ដែលផ្នែកនីមួយៗខ្ញុំបានជ្រើសរើសរឿង 1-2 ដែលខ្ញុំគិតថាល្អបំផុត។ ចំពោះរបៀបវាយតម្លៃវាអាស្រ័យលើអ្នកអាន។
ទោះជាយ៉ាងណាតាមខ្ញុំដឹងសៀវភៅនេះទទួលបានមតិអ្នកអានយ៉ាងល្អ។ ហើយខ្ញុំក៏មានទំនុកចិត្តក្នុងការបន្តសរសេរនិងធ្វើសៀវភៅបន្ទាប់ទៀត។
+ មិនត្រឹមតែសំណេរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មនុស្ស និងរឿងរ៉ាវអំពីជីវិត និងអក្សរសិល្ប៍របស់អ្នកនិពន្ធ តុង ង៉ុកហាន តែងតែបញ្ចេញថាមពលដ៏កក់ក្តៅ!
ខ្ញុំមិនមានពេលទំនេរច្រើនទេ ព្រោះខ្ញុំត្រូវលក់ សរសេរ និងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗជាច្រើន ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែឆ្លៀតពេលដើម្បីស្តាប់ទំនុកចិត្តរបស់អ្នកអាន និងអ្នកនិពន្ធថ្មីៗ។ អតីតអ្នកអានរបស់ខ្ញុំជាច្រើននាក់ឥឡូវក្លាយជាអ្នកនិពន្ធ។
មនុស្សជាច្រើនដែលមិនអាចសរសេរប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេ ហើយចង់ឱ្យខ្ញុំបង្កើតវាឡើងវិញនៅក្នុងស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រ។ ជាការពិតណាស់ សម្រាប់យុវជនដែលបើកចិត្តទូលាយ និងចង់រៀន ខ្ញុំតែងតែសាទរក្នុងការចែករំលែកបទពិសោធន៍នៃការសរសេររបស់ខ្ញុំម្ភៃឆ្នាំ។
+ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ស្នាដៃខ្លះរបស់អ្នកត្រូវបានបកប្រែ និងដាក់ក្នុងបណ្ណាល័យនៅបរទេស។ អ្នកច្បាស់ជាត្រូវបានគេផ្លាស់ទៅមើលសៀវភៅរបស់អ្នកនៅស្រុកឆ្ងាយ?
ម្តងម្កាល ខ្ញុំទទួលបានរូបថតពីមិត្តភក្តិនៅបរទេសនៃសៀវភៅរបស់ខ្ញុំដែលពួកគេបានឃើញនៅក្នុងបណ្ណាល័យជាតិ។ ឬនៅពេលដែលការងាររបស់ខ្ញុំត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សាភាសាវៀតណាមនៅបរទេស ពិតណាស់ខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។
នោះជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់គិតពីពេលដែលខ្ញុំធ្លាប់ដាក់សៀវភៅកត់ត្រាសិស្សរបស់ខ្ញុំលើភ្លៅដើម្បីសរសេររឿង។ ខ្ញុំចាំថាក្នុងឆ្នាំ 2013 មិត្តរួមថ្នាក់ចាស់ម្នាក់បានផ្ញើរឿងខ្លីមួយជាភាសារុស្សី បោះពុម្ពក្នុងកាសែតមួយ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមិនអាចអានបានទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែឃើញថា អ្នកនិពន្ធមានឈ្មោះដូចខ្ញុំ។
ខ្ញុំបានស្វែងរកតាមបន្ទាត់នីមួយៗ ខ្ញុំបានឃើញ Sa Pa និងឈ្មោះតួអង្គរបស់ខ្ញុំ។ វាច្បាស់ជារឿងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានសួរថាតើអ្នកប្រាកដថានេះជារបស់ខ្ញុំដោយរបៀបណា ហើយអ្នកបាននិយាយថាអ្នកចាំថា ហាន ពូកែអក្សរសាស្ត្រ នោះជាអ្វីទាំងអស់។
ឬមានមិត្តអានកាសែតជិះយន្តហោះពីវៀតណាមទៅអូស្ត្រាលី ឃើញរឿងខ្លីជាភាសាអង់គ្លេសក៏យករូបមកបង្ហាញ។ វាហាក់បីដូចជានៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់មិត្តចាស់ ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺជាអ្វីដែលមានកិត្យានុភាព និងគួរឱ្យចងចាំខ្លាំងណាស់។
អក្សរសិល្ប៍គឺដូចជា… ឡើងភ្នំ
+ មិត្តអ្នកអានដែលស្រលាញ់ការសរសេររបស់អ្នកនឹងបន្តស្វាគមន៍ស្នាដៃថ្មីរបស់ Tong Ngoc Han នាពេលខាងមុខនេះ?
ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងការប្រកួតប្រលោមលោក រឿង និងអនុស្សាវរីយ៍លើប្រធានបទ "ដើម្បីសន្តិសុខជាតិ និងជីវិតសន្តិភាព" អស់រយៈពេល១០ឆ្នាំមកហើយ ហើយនេះជាលើកទី៣ហើយដែលខ្ញុំបានចូលប្រកួតប្រជែង។ ពីរលើកមុនគឺសម្រាប់ប្រលោមលោកចំនួនពីរគឺ "ទាហានខ្មោច និងស្លឹកពុល" និង "គុហាព្រៃ"។ សៀវភៅទាំងពីរក្បាលនោះបានឈ្នះរង្វាន់ ទោះបីជាមិនខ្ពស់ក៏ដោយ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាគឺជាការប្រកួតនេះដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំដឹង និងបញ្ជាក់ថាខ្ញុំអាចសរសេរប្រលោមលោកបាន មិនមែនត្រឹមតែរឿងខ្លីនោះទេ។ ចំពោះប្រលោមលោក "ជនចម្លែកឈាមដូចគ្នា" ខ្ញុំមិនអាចនិយាយអ្វីបាននៅឡើយទេ។
ការប្រលងនេះមានការចូលរួមពីអ្នកនិពន្ធជើងចាស់ជាច្រើនក្នុងវិស័យនេះ អ្នកនិពន្ធជាច្រើនស្ថិតនៅក្នុងកម្លាំងប៉ូលីស។ ហើយសូម្បីតែអ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងក៏ល្អជាងខ្ញុំទៅទៀត។
អក្សរសិល្ប៍ប្រៀបដូចជាការឡើងភ្នំ ខ្ញុំចុះចាញ់តែពេលខ្ញុំនឿយហត់ មិនមែនដោយសារមនុស្សច្រើនលើសខ្ញុំនោះទេ។ បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំមានប្រលោមលោកមួយ និងរឿងខ្លីចំនួនបី ដែលមិនទាន់មានគម្រោងបោះពុម្ពផ្សាយ។ ដោយសារតែមិនមានការប្រញាប់។ បន្ទាប់ពីសៀវភៅទី 20 (អាក្រាតកាយ 9) ខ្ញុំក៏ត្រូវការ "ឈប់សម្រាក" ផងដែរ។
phunuvietnam.vn
ប្រភព៖ https://baolaocai.vn/nha-van-tong-ngoc-han-van-chuong-giong-nhu-leo-nui-toi-chi-bo-cuoc-khi-kiet-suc-post648391.html
Kommentar (0)