Vinh Linh បានឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈទស្សនៈនៃអក្សរសិល្ប៍ និងសិល្បៈ

ក្នុង​ន័យ​មួយ ទី​ជនបទ​នៃ​ខេត្ត Vinh Linh បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​មួយ​ផ្នែក​អំពី​ទឹកដី Quang Tri ។ មានកំណាព្យល្អៗជាច្រើនដែលសរសេរអំពី Vinh Linh ប៉ុន្តែមានកំណាព្យពីរដែលមានទាំងល្អ និងប្លែក ដែលមិនមែនគ្រប់គ្នាដឹងច្បាស់នោះទេ។ មាន​ការ​សម្ដែង​ដែល​មាន​ទម្រង់​លេង​បែប Vinh Linh និង​មើល​ទៅ​មិន​ធម្មតា​ផង​ដែរ។

“ចាប់ខ្លាទៅភ្ជួររាស់” រូបគំនូរអំពីរឿងកុកងឺ Vinh Hoang - រូបថត៖ T.D.V

រឿង កុកងឺ និង មង្គលការ ក្នុងកំណាព្យ

ជាច្រើនលើកពេលត្រឡប់មកឃុំ Vinh Tu (Vinh Linh, Quang Tri) កន្លែងលំយោលនៃរឿង Vinh Hoang យើងយល់កាន់តែច្រើនឡើងនូវពាក្យអួតអាងថា “Vinh Hoang ភូមិទាំងមូលនិយាយអំពីរឿង”។ ពេលមកទីនេះ ស្តាប់វិចិត្រករ Tran Duc Tri និទានរឿង កុកងឺ យ៉ាងរំភើយ ទាក់ទាញចិត្តអ្នកស្តាប់ សូម្បីតែក្មេងអាយុ ១០ ឆ្នាំក៏បានបង្ហាញទេពកោសល្យក្នុងការនិទានរឿង កុកងឺ ស័ក្តិសមជាអ្នកស្នងមរតក។ សូម្បីតែកសិករចំណាស់ម្នាក់ដែលមិនបានទៅសាលារៀនដូចលោក Tran Huu Chu បានក្លាយជា "វិចិត្រករភូមិ" នៅពេលដែល "ប្រាប់" រឿងរ៉ាវនៃកុកងឺជាមួយនឹងគំនូរបែបបុរាណ ប៉ុន្តែរស់រវើក។

មនុស្សជាច្រើនដឹងពីរឿងនេះ។ ល្បីថាមានបណ្ឌិតផ្នែកស្រាវជ្រាវអក្សរសាស្ត្រដូចលោក Vo Xuan Trang ដែលមកភូមិដើម្បីប្រមូលនិងបោះពុម្ពជាសៀវភៅ ហើយថែមទាំងមាននិក្ខេបបទបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៃមហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រ - សកលវិទ្យាល័យ Hue លើប្រធានបទរឿង កុកងឺ Vinh Hoang ។ ចំពោះអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ យោងទៅតាមលោកស្រី Hoang Da Huong មន្ត្រីវប្បធម៌នៃឃុំ Vinh Tu បានមានប្រសាសន៍ថា “ប្រសិនបើអ្នកមិនចេះនិទានរឿងមួយ អ្នកប្រហែលជាមិនមែនជាមនុស្ស Vinh Tu”។ ប៉ុន្តែ​រឿង​កុកងឺ Vinh Hoang ត្រូវ​បាន​គេ​ដាក់​បញ្ចូល​ក្នុង​កំណាព្យ​មិន​ចាំ​បាច់​រីក​រាលដាល​ឡើយ។

រហូតដល់ថ្ងៃមួយ ដោយចៃដន្យ ខ្ញុំបានជួបកវី ង៉ោ មិញ ដែលមានស្រុកកំណើតជាឪពុកគឺ ក្វាងប៊ិញ ហើយស្រុកកំណើតរបស់ម្តាយគឺ វិញលីញ ហើយខ្ញុំបានយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសារៈសំខាន់នៃអក្សរសិល្ប៍ប្រជាប្រិយ។ ពេល​នោះ​ដោយ​រំភើប​ចិត្ត​កវី​បាន​សារភាព​ថា​ខ្លួន​មាន​កំណាព្យ​មួយ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា​៖ «​ស្តាប់​រឿង​កុកងឺ​ Vinh Hoang » ។ ពេលគាត់ឃើញខ្ញុំរំភើប គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមអានថា "គ្រាប់បែកត្រូវបានគេបោះចោលឆ្លងទន្លេ ដើម្បីសន្សំលុយថ្លៃជិះកាណូត/ ពេលកំពុងរើសរូបគំនូរ ខ្ញុំបានរើសកន្ទុយខ្លាដោយចៃដន្យ/ អ្នកនិទានរឿងទទូចថាវាជាការពិត / អ្នកណាមិនជឿខ្ញុំ សូមមកភូមិខ្ញុំ... "។

បន្ទាប់មកគាត់បានពន្យល់ថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារឿងរបស់កុកងឺ Vinh Hoang ជាកំណាព្យ។ ប្រយោគទីមួយនៃកំណាព្យគឺនិយាយអំពីរឿងដែលកុកងឺ Vinh Hoang បានប្រាប់អ្នកភូមិនៅពេលគាត់ទៅខួបមរណភាពនៅត្រើយម្ខាងនៃទន្លេ Ben Hai គាត់មិនចាំបាច់ជិះទូកទេ គាត់គ្រាន់តែត្រូវការល្បិចដើម្បីបញ្ឆេះយន្តហោះអាមេរិកឱ្យទម្លាក់គ្រាប់បែកលើភាគីម្ខាងទៀតស្លាប់ គាត់នឹងសងសឹកម្តងទៀត។ ខាង​នោះ​គាត់​ទៅ​ផ្ទះ​ដោយ​ស្រួល​ទៅ​វិញ​ទៅ ឯ​រឿង​រើស​គំនូរ ព្រោះ​មិន​ទាន់​ព្រលឹម គាត់​មើល​មិន​ច្បាស់ គាត់​ច្រឡំ​រើស​កន្ទុយ​ខ្លា…»។

ពិតជាចម្លែកមែន! វិញ្ញាណកំប្លុកកំប្លែង ទោះជាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត និងស្លាប់ក៏ដោយ ក៏ត្រូវបានប្រាប់ដោយសំឡេងស្ងប់ស្ងាត់ ប៉ុន្តែគួរឱ្យអស់សំណើចថា "មើលការសើចចំអក!" កវី​បាន​ចាប់​យក​វិញ្ញាណ​មក​ដាក់​ជា​កំណាព្យ​ដែល​រស់​រវើក និង​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍។ ការបញ្ចប់ធ្វើឱ្យអ្នកស្តាប់កាន់តែរំជួលចិត្ត៖ "Oh Vinh Linh, បោះជំហានចេញពីរូងក្រោមដី/ ខ្ញុំគិតថាវាជាពណ៌បុណ្យសពពណ៌ស/ អ្នកណាទៅគិតថានៅក្រោមផេះនោះរឿងរបស់កុកងឺ/ លេចចេញជាពណ៌បៃតងភ្លឺដោយភ្នែកញញឹម/ ដំឡូងត្រូវស្ងោរក្នុងប្រាំឆ្នាំ/ រឿងហាក់ដូចជាមិនគួរឱ្យជឿ/ ប៉ុន្តែ Linh កាន់តែយល់ដល់ដៃហើយ Vinh ។ រឿងចម្លែក" ។ នេះក៏ជារឿងចម្លែកក្នុងកំណាព្យ!

កំណាព្យ​ទី​២ រៀបរាប់​ពី​រឿង​សុភមង្គល​ទ្វេ​ដង​នៅ​តំបន់​ព្រំដែន ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “កូនក្រមុំ​ឆ្លង​កាត់​ស្ពាន Ben Hai” របស់​កវី Canh Tra។ ការងារនេះត្រូវបានបោះពុម្ពនៅថ្ងៃទី 20 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1975 នៅក្នុងកាសែត "Liberated Literature and Arts" ហើយបានឈ្នះពានរង្វាន់កំណាព្យល្អបំផុតក្នុងឱកាសគម្រប់ខួប 100 ឆ្នាំនៃកាសែត "Liberated Literature and Arts"។

កំណាព្យនេះត្រូវបានតែងនៅភូមិ Hien Luong ជាមួយនឹងខគម្ពីរបើក៖ "ព្រឹកមួយមានពន្លឺថ្ងៃជាមួយផ្កា Ngau ពណ៌លឿង / ក្បួនដង្ហែកូនក្រមុំឆ្លងកាត់ស្ពាន Ben Hai / ស្ពានទើបតែសាងសង់ហើយថ្នាំលាបនៅតែស្រស់ / ច្រាំងពីរពណ៌បៃតងជាមួយគ្រាប់ស្រូវថ្មី / មើលគ្រួសារទាំងពីរឆ្លងកាត់ស្ពានទឹកភ្នែកហូរ / ហើយភាពសប្បាយរីករាយហូរដូចកូនក្មេង" ។ ពិធី​មង្គលការ​ត្រូវ​មាន​ពិធី​ដង្ហែ​កូនក្រមុំ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ដូច​ដែល​គេ​តែងតែ​ធ្វើ។ ដូច្នេះ​គ្មានអ្វី​ប្លែក​ទេ​ក្នុងការ​សរសេរ​កំណាព្យ លើសពីនេះ​ធ្វើឱ្យ​ខ្ញុំ​សើច​យំ​ដូច​កូនក្មេង​។

មែនហើយ ព្រោះអ្វីដែលធ្លាប់មានពីមុនមក បែរជាមិនធម្មតានៅតំបន់ព្រំដែន ដូច្នេះហើយ ជិត២០ឆ្នាំមកនេះ រឿងធ្វើដំណើរឆ្លងស្ពានគឺកម្រមានណាស់ ទុកឲ្យពិធីមង្គលការដ៏អ៊ូអរបែបនេះ។ ដូច្នេះវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍មួយនៅក្នុងកំណាព្យ។ ក្នុងនាមជាកវី Vo Van Hoa (Hai Lang, Quang Tri) បាននិយាយថា “កំណាព្យគឺជាបាតុភូតចម្លែកមួយនៅក្នុងកំណាព្យ វាបង្កើតឡើងវិញ និងមានអារម្មណ៍ពិត ស៊ីជម្រៅ និងជារឿងចម្លែកក្នុងជីវិត ដែលជារឿងដែលមានតែនៅតំបន់ព្រំដែនប៉ុណ្ណោះ”។

កំណាព្យបានរំឮកពីការពិតដែលហាក់បីដូចជាធម្មតា ដោយគ្មានសញ្ញានៃសង្គ្រាម គ្រាប់បែកធ្លាក់ គ្រាប់កាំភ្លើងផ្ទុះ ប៉ុន្តែនៅតែធ្វើឱ្យអ្នកអានស្ពឹកជាមួយនឹងការឈឺចាប់នៃការបែកគ្នា៖ "យុវជន Vinh Linh បានរៀបការជាមួយនារីមកពី Cua-Cam Lo / ទន្លេមានភាពត្រេកត្រអាល ខណៈដែលគូស្នេហ៍បានស្រលាញ់គ្នា / ខ្យល់បក់បោកបក់បោកបក់បោកនៅជើងស្ពាន / ចម្រៀងចាស់ទៅ ដល់ម្លឹងហើយ"។ តើផ្លូវវែងឆ្ងាយបានឈប់ / ពេលមកដល់ Ben Hai ហេតុអ្វីបានជាមានដំបូលស្នេហា ... ” ។

ហើយត្រឡប់ទៅរកភាពរីករាយគ្មានព្រំដែននៃការពិតដ៏សុខសាន្តដែលមនុស្សធម៌នៅពេលដែលជីវិតវិលមករកភាពធម្មតាវិញដោយសុខសាន្តដូចធម្មជាតិពិត៖ "មង្គលការថ្ងៃនេះដូចធម្មជាតិដូចផ្កា ស្លឹកឈើ / ដូចអ្នករៀបការដូចខ្ញុំរៀបការ / ប៉ុន្តែវាមិនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលដូចសុបិន / ខ្ញុំមើលទៅទន្លេ លឺទឹកទន្លេហូររអ៊ូរទាំ / អ្នកណាកំពុងច្រៀង ឃើញពពករសាត់។ មេឃ / ជើងរបស់អ្នករវល់ណាស់, ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ!” ។

កវី Pham Dinh An បានអត្ថាធិប្បាយថា៖ "កំណាព្យគឺល្អក្នុងគំនិត អត្ថន័យ និងរូបភាពដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់វា ហើយលើសពីនេះទៀត ការបង្ហាញដ៏សាមញ្ញ និងភ្លឺស្វាង គ្របដណ្តប់ដោយអារម្មណ៍នៃវប្បធម៌ប្រជាប្រិយ មានសោភ័ណភាពបែបស្រើបស្រាល ប៉ុន្តែក៏មានភាពស្មុគ្រស្មាញគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្កើតជារឿងកំណាព្យអំពីដំណើរអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលនាំមកនូវអត្ថន័យដ៏ថ្លៃថ្នូ ជ្រាលជ្រៅ និងទូលំទូលាយជាងពិធីមង្គលការធម្មតា"។ រួមជាមួយនឹងបទចម្រៀងដូចជា "The First Spring" របស់តន្ត្រីករ Van Cao កំណាព្យនេះបានប៉ះនូវបំណងប្រាថ្នាដ៏មុតមាំនៃមនសិការជាតិ ដើម្បីក្លាយជាស្នាដៃជាមួយនឹងភាពរស់រវើក យូរអង្វែង ប្រហែលជាមិនដឹងពីភាពជ្រីវជ្រួញនៃអាយុ។

ការបង្ហាញចម្លែក

មានតែបន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយអ្នកនិពន្ធ Xuan Duc ទើបខ្ញុំដឹងថាបន្ទាប់ពីខេត្តនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងឡើងវិញក្នុងឆ្នាំ 1989 ។ ខេត្ត Quang Tri ពេលដែលវាទើបតែ "បែកគ្នា" គឺខ្វះខាតច្រើនយ៉ាង ប៉ុន្តែសេចក្តីប្រាថ្នារបស់វាមិនតូចទេ។ ជាងនេះទៅទៀត មានអ្នកដឹកនាំរឿង សិល្បករប្រជាជនជើងចាស់ Xuan Dam (ប្តីរបស់លោកស្រី Kim Quy) អ្នកនិពន្ធរឿង Xuan Duc តារាសម្តែងដ៏មានទេពកោសល្យ Kim Quy (មកពី Vinh Linh) និង Chanh Phung ប៉ុន្តែមានតែមនុស្សច្រើនទេ ពិបាកបង្កើតរឿងណាស់។ មហោស្រព​ការ​សម្តែង​លើ​ឆាក​តូច​ថ្នាក់ជាតិ​គឺ​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​បញ្ហា​ប្រឈម ប៉ុន្តែ​ក៏​ទាក់ទាញ​ការ​អញ្ជើញ​ដែល​ត្រូវ​បដិសេធ​ដែរ។

ថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ 1991 នាយក Xuan Dam ប្រធានមន្ទីរវប្បធម៌ និងកីឡាខេត្ត Quang Tri បានប្រាប់អនុប្រធាននាយកដ្ឋានអ្នកនិពន្ធ Xuan Duc ថា "អ្នកសរសេររឿងឱ្យខ្ញុំភ្លាម ចាំថាមានតែតួអង្គពីរទេ ប្រុសម្នាក់ ស្រីម្នាក់ ហើយអ្នកដឹងថាហេតុអ្វីបានជាមានតែពីរនាក់ទេ ព្រោះមានតែតួសម្តែងពីរនាក់គឺ Chanh Phung និង Kim Quy រស់នៅតាមមធ្យោបាយរបស់អ្នក"។ អ្នកនិពន្ធ Xuan Duc ធ្វើតាម ប៉ុន្តែគិតទាំងថ្ងៃទាំងយប់ គ្រវីក្បាល ប៉ុន្តែនៅតែមិនអាចមកលេងសើចបែបនេះបាន។

ព្រឹកឡើង ជួបជាមួយនាយក Xuan Dam គាត់បានសើចចំអក ហើយ "ចរចា" ថា "អ្នកត្រូវផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវតួអង្គមួយបន្ថែមទៀត គ្រាន់តែជាតួអង្គមួយ បើមិនដូច្នេះទេ វាអស់បញ្ហា" ។ ប្រធាន​នាយកដ្ឋាន​វប្បធម៌​បាន​ឆ្លើយ​ថា៖ «មិន​អី​ទេ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​តួអង្គ​មួយ​ទៀត​គឺ​តួ​ស្រី ព្រោះ​នៅ​សល់​តែ Tieu Hoa»។ ដោយព្យាយាមបង្កើត អ្នកនិពន្ធ Xuan Duc បានបញ្ចប់ការសរសេររឿង "Waiting Until When" ដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយទឹកដីព្រំដែន Vinh Linh ក្រោយមកអ្នកដឹកនាំរឿង Xuan Dam បានប្តូរឈ្មោះទៅជា "រឿងគ្មានន័យនៃជីវិត"។ បន្ទាប់មក "ក្រុមល្ខោន" ទាំងមូលបានចេញដំណើរក្នុងរថយន្ត U-oat ដើម្បីសម្តែងនៅទីក្រុងហូជីមិញ។

ខេត្ត​នេះ​ជា​ខេត្ត​ក្រីក្រ ដោយ​មាន​ថវិកា​មាន​កម្រិត សម្ភារៈ​ខ្វះខាត និង​តួ​សម្ដែង​ខ្វះខាត ប៉ុន្តែ​វា​ជា​ជោគជ័យ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់។ ការសម្តែងបានឈ្នះមេដាយមាសមួយ ហើយតារាសម្ដែងក៏បានឈ្នះមេដាយមាស និងប្រាក់ផងដែរ ធ្វើឱ្យពិភពល្ខោននៃប្រទេសទាំងមូលកោតសរសើរ។ បន្តនូវសន្ទុះ មេដាយមាសបានបន្តបន្ទាប់គ្នាក្នុងពិធីបុណ្យនានា ដែលធ្វើឲ្យ Quang Tri ក្លាយជាអាសយដ្ឋានមាសសម្រាប់រោងមហោស្រពតូច។

លោក Pham Xuan Dung

ប្រភព៖ https://baoquangtri.vn/vinh-linh-khuc-xa-qua-goc-nhin-van-nghe-191316.htm