រំលឹកអ្នកបកប្រែក្នុងសន្និសីទប៉ារីស៖ ដំណើរដ៏ស្ងប់ស្ងាត់!

រសៀលរដូវរងាមួយនៅទីក្រុងហាណូយ ដើរកាត់ផ្លូវដ៏មមាញឹក ចិត្តរបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយគំនិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រដែលខ្ញុំកំពុងស្រាវជ្រាវដើម្បីសរសេរ - កិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសស្តីពីការបញ្ចប់សង្គ្រាម និងស្ដារសន្តិភាពនៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំបានទៅផ្ទះសាក្សីម្នាក់ ដែលតាមសាច់រឿងគឺ "បុគ្គលដែល Le Duc Tho និង Kissinger ត្រូវការទាំងពីរ ... "។ នោះ​គឺ​ជា​អតីត​សមាជិក​និង​ជា​អ្នក​បក​ប្រែ​នៃ​គណៈប្រតិភូ​ចរចា​នៃ​សាធារណរដ្ឋ​ប្រជាធិបតេយ្យ​វៀតណាម​នៅ​សន្និសីទ​ក្រុង​ប៉ារីស​ស្តីពី​វៀត​ណាម - លោក Nguyen Dinh Phuong។

លោក Nguyen Dinh Phuong (កណ្ដាល) បកស្រាយជំនួបរវាងទីប្រឹក្សាពិសេស Le Duc Tho និងទីប្រឹក្សាសន្តិសុខ Henry Kissinger។

ការិយាល័យដ៏សាមញ្ញមួយត្រូវបាន "គ្របដណ្ដប់" ជាមួយនឹងសៀវភៅ សៀវភៅក្រាស់ៗគ្របដណ្ដប់ដោយធូលីដីនៃពេលវេលា ម៉ាស៊ីនវាយអក្សរអង់គ្លេសសម័យចាស់ទំហំប៉ុនទូរស័ព្ទលើតុ… នៅតែមាន ប៉ុន្តែគាត់បានបាត់! ពិសាតែក្តៅៗមួយពែង ខ្ញុំពិតជាសំណាងណាស់ដែលបានចូលរួមជាមួយពូ ហាយ (កូនប្រុសច្បងរបស់លោក ភួង ដើរតាមគន្លងឪពុកគាត់) និងប្រពន្ធរបស់គាត់ក្នុងការជជែកគ្នាមិនចេះចប់អំពីជីវិត និងអាជីពរបស់អ្នកបកប្រែនោះ!

ជាប់លាប់ ពន្លឺចែងចាំង

វាហាក់ដូចជាសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រកម្រផ្តល់ "កន្លែង" ដល់អ្នកបកប្រែ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងរូបថតប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើន អ្នកបកប្រែនោះឈរនៅកណ្តាលដោយភ្នែកភ្លឺនៅពីក្រោយវ៉ែនតា ថ្ងាសធំទូលាយ និងស្នាមញញឹមដ៏ទន់ភ្លន់! លោក Phuong មិនត្រឹមតែជាអ្នកបកប្រែប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាសាក្សីផ្ទាល់ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ដ៏កម្រជាច្រើនក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ការទូត ដ៏ឆ្នើមរបស់វៀតណាម៖ អ្នកបកប្រែសំខាន់សម្រាប់ការចរចាសម្ងាត់ ជំនួបឯកជនរវាងរដ្ឋមន្ត្រី Xuan Thuy - ឯកអគ្គរដ្ឋទូត William Harriman និងបន្ទាប់មកកិច្ចប្រជុំឯកជនរវាងទីប្រឹក្សាពិសេស Le Duc Tho - ទីប្រឹក្សាសន្តិសុខ Henry Kissinger ពីឆ្នាំ 1968 រហូតដល់និទាឃរដូវឆ្នាំ 1973!

ជីវិតរបស់គាត់រំឭកខ្ញុំអំពីរូបភាពនៃ "ព្រះអាទិត្យ" ជាប់លាប់ សាមញ្ញ ចាំងពន្លឺជាមួយនឹងគោលការណ៍របស់វា។ តស៊ូក្នុងបេសកកម្មអ្នកបកប្រែ ហើយចាំងពន្លឺក្នុងបេសកកម្មនោះដោយបន្ទាបខ្លួន និងស្ងៀមស្ងាត់! ផ្នែកដ៏វែងនៃជីវិតរបស់គាត់ត្រូវបានលះបង់ចំពោះការងារបកស្រាយ រួមទាំងឆ្នាំធ្វើការនៅសន្និសីទប៉ារីស។ ទោះបីជាគាត់បានចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសក៏ដោយ ប៉ុន្តែគាត់តែងតែចាត់ទុកថាវាជាធម្មជាតិ ជាការងារដែលត្រូវធ្វើ និងជាកាតព្វកិច្ចដែលត្រូវបំពេញសម្រាប់ប្រទេស។

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយបន្ទាប់ពីចូលនិវត្តន៍ និងសូម្បីតែនៅក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់គាត់ គាត់នៅតែស្រលាញ់ការងាររបស់គាត់ជាអ្នកបកប្រែ អ្នកបកប្រែ និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គាត់ក្នុងការអាន និងប្រមូលសៀវភៅ។ រៀងរាល់ថ្ងៃចាប់ពីម៉ោង ៨ ព្រឹក ដល់ម៉ោង ៥ ល្ងាច លើកលែងតែថ្ងៃឈឺ លោកបានប្រឹងប្រែងជាមួយម៉ាស៊ីនអង្គុលីលេខ សរសេរ និងបកប្រែតាម "com mang" (សំណូមពរ) ពីក្រសួងការបរទេស ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានវៀតណាម គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ព ពិភពលោក គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពវប្បធម៌ គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ព Kim Dong... ជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នា ដោយមិនគិតពីព្រះអាទិត្យ ឬភ្លៀង ដើរទៅកាន់វិថីសៀវភៅ ដើម្បីបន្ថែមការប្រមូលសៀវភៅលោកខាងលិច និងខាងកើតដ៏ធំរបស់គាត់។ មិនថាគាត់មានលុយប៉ុន្មាន គាត់ទិញសៀវភៅ គាត់ប្រើប្រាក់សោធននិវត្តន៍ ឬប្រាក់បំណាច់ការបកប្រែរបស់គាត់ដើម្បីទិញសៀវភៅ ភាគច្រើនជាអក្សរសិល្ប៍អង់គ្លេស ប្រវត្តិសាស្ត្រវៀតណាម ប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោក និងវប្បធម៌។

ខ្ញុំ​គិត​ថា​គាត់​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​សុភមង្គល​ហើយ​សំណាង​ព្រោះ​គាត់​បាន​រស់​នៅ​តាម​ចំណង់​របស់​គាត់​ពេញ​មួយ​ជីវិត! សុភមង្គលនោះមិនអាចវាស់វែងបានឡើយ ប៉ុន្តែវាលេចឡើងនៅគ្រប់ដំណើរដែលគាត់ឆ្លងកាត់ ដោយស្នាមញញឹមពេញចិត្តនៅក្នុងរាល់រូបថតដែលគាត់ថត។ នៅក្នុងអត្ថបទមួយអំពីការចរចាសម្ងាត់លើកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស គាត់ក៏បាននិយាយអំពីភាពស្ងប់ស្ងាត់ពេញលេញនោះថា "ឥឡូវនេះ ខ្ញុំពេញចិត្តជាខ្លាំង នៅពេលដែលខ្ញុំនឹកឃើញដល់ពេលដែលខ្ញុំជាស្ពានភាសារវាងភាគីម្ខាងតំណាងឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាមហាអំណាចលោកខាងលិចដែលមានគុណសម្បត្តិច្រើនលើសលប់ខាងសេដ្ឋកិច្ច យោធា វិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា ហើយភាគីម្ខាងទៀតតំណាងឱ្យប្រទេសវៀតណាម ដែលជាប្រទេសតូចមួយ ប៉ុន្តែមានមោទនភាព និងជាប្រទេសក្រីក្រនៅភាគខាងកើត។"

លោក Nguyen Dinh Phuong បកស្រាយជូនលោក Le Duc Tho ក្នុងសន្និសីទទីក្រុងប៉ារីស។

ប្រហែលជាវាមិនមែនជា "ទ្រឹស្តី" សម្រាប់អ្នកបកប្រែទេ ប៉ុន្តែគាត់ក៏បានសន្និដ្ឋាននូវរឿងដែលអ្នកបកប្រែគួរយល់ និងរៀនថា "អ្នកបកប្រែត្រូវតែដើរតួជាអន្តរការីក្នុងដំណើរការបញ្ជូនភាសា ដោយព្យាយាមមិនបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់គាត់នៅលើមុខ ឬតាមសំលេងរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខណៈពេលដែលការបកស្រាយអោយលោក Sau (Le Duc Tho) ចរចាជាមួយ Kissinger ខ្ញុំមិនច្បាស់ថាភាគីម្ខាងឬអត់។ ការចរចា ខ្ញុំចាំបានថា ក្នុងដំណើរការចរចាទាំងមូល ខ្ញុំតែងតែមានមោទនៈភាពដែលជាអ្នកបកប្រែឲ្យតំណាងវៀតណាម ដែលពោរពេញដោយភាពក្លាហាន និងភាពវៃឆ្លាត ធ្វើឱ្យភាគីម្ខាងទៀតគោរព និងកោតសរសើរ បន្ទាប់ពីទឡ្ហីករណ៍ដ៏តានតឹង យូរអង្វែង និងការប្រយុទ្ធគ្នាប្រកបដោយបញ្ញានៅឯការចរចាសម្ងាត់នៅទីក្រុងប៉ារីស។

អ្វី​ដែល​លោក ភួង បន្សល់​ទុក​ឲ្យ​កូន​ចៅ​គឺ​ជា​វត្ថុ​ធាតុ​ដើម ប៉ុន្តែ​មិន​អាច​កាត់​ថ្លៃ​បាន​ដូច​ជីវិត និង​របៀប​រស់​នៅ! របៀបរស់នៅសាមញ្ញ ទំនួលខុសត្រូវ និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមគឺដូចជា "ច្បាប់ដែលមិនបានសរសេរ" សម្រាប់កូនៗ និងចៅៗរបស់គាត់។ ពួកគេតែងតែមានមោទនភាពចំពោះឪពុក និងជីតារបស់ពួកគេចំពោះការរួមចំណែកដ៏ស្ងប់ស្ងាត់របស់គាត់ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សំខាន់របស់ប្រទេស។ ចៅរបស់គាត់ម្នាក់ ពេលកំពុងសិក្សានៅបរទេសនៅអាមេរិក ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែកពេលចូលការិយាល័យរបស់សាស្ត្រាចារ្យប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយបានឃើញរូបថតរបស់សាស្ត្រាចារ្យ និងជីតារបស់គាត់ដាក់នៅលើតុយ៉ាងឱឡារិក។ យ៉ាង​ណា​មិញ ការ​រួម​ចំណែក​របស់​គាត់​ក្នុង​សន្និសីទ​ក្រុង​ប៉ារីស​មិន​នៅ​ស្ងៀម​ទេ!

លោក Nguyen Dinh Phuong បកស្រាយជូននាយករដ្ឋមន្ត្រី Pham Van Dong។

ការចរចាសម្ងាត់

យើងបានពិនិត្យឡើងវិញនូវរឿងរ៉ាវដែលលោក Phuong បានប្រាប់អំពីការចរចាសម្ងាត់នៅសន្និសីទទីក្រុងប៉ារីសរវាងទីប្រឹក្សាពិសេស Le Duc Tho និងរដ្ឋមន្ត្រី - ប្រធានគណៈប្រតិភូ Xuan Thuy (លោក Sau, លោក Xuan) - មនុស្សដែលបានដឹកនាំយុទ្ធនាការការទូតជាប្រវត្តិសាស្ត្រនោះ។ លោក Phuong បានប្រាប់អំពីការចរចាទាំងនោះដោយគោរព និងកោតសរសើរចំពោះ "ចៅហ្វាយនាយ" នៃផ្នែកការទូតវៀតណាម ដែលតែងតែរក្សាគំនិតផ្តួចផ្តើម និងគំនិតច្នៃប្រឌិតក្នុងការចរចា។

លោក ភឿង ធ្លាប់បានសរសេរថា៖ ប្រសិនបើ Kissinger សាស្ត្រាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យ Harvard ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាសិស្សរបស់ Metternich (អ្នកការទូតអូទ្រីសដែលធ្វើជាប្រធានសន្និសិទក្រុងវីយែនដើម្បីបែងចែកអឺរ៉ុបឡើងវិញ) ឬ Machiavelli (ទស្សនវិទូនិងអ្នកនយោបាយអ៊ីតាលីដ៏ល្បីល្បាញ) នោះជីវប្រវត្តិរបស់ ឡឺ ឌឹកថូ មានលក្ខណៈសាមញ្ញជាង សាមញ្ញដូចតាតា។ លោក សួស មិនបានទទួលការអប់រំនៅសាលាដ៏មានកិត្យានុភាពណាមួយឡើយ។ សាលារបស់គាត់ជាសាលាអនុវត្តជាក់ស្តែង បទពិសោធន៍ជីវិតដែលចម្រាញ់ឆ្លងកាត់ជាច្រើនឆ្នាំនៃការធ្វើបដិវត្តន៍តាំងពីវ័យជំទង់រហូតដល់ក្លាយជាសកម្មជនបដិវត្តន៍អាជីព ដែលជាមេដឹកនាំបដិវត្តន៍ដ៏ឆ្នើមរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម។ វា​ជា​វិញ្ញាណ​ដែល​ផុស​ចេញ​ពី​គាត់​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​សមមិត្ត​ជឿជាក់​លើ​គាត់ ហើយ​អ្នក​ប្រឆាំង​គោរព​គាត់។

មានរឿងមួយនៅក្នុងការចរចាសម្ងាត់ដែលលោក ភួង ចងចាំបានយ៉ាងល្អ៖ មានពេលមួយ Kissinger កាន់ខ្មៅដៃក្នុងមាត់ស្ងាត់ ហើយស្តាប់បទបង្ហាញរបស់លោក សៅ ខណៈពេលដែលលោក ភួង ស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងបញ្ចេញគំនិតទាំងអស់នៅពេលកំពុងបកប្រែ។ រំពេចនោះ Kissinger បានសួរថា "លោកទីប្រឹក្សា តាមរយៈទីក្រុងប៉េកាំង និងទីក្រុងមូស្គូ តើអ្នកបានឮមិត្តភក្តិរបស់អ្នកប្រាប់យើងអំពីគំនិតរបស់យើងក្នុងការចរចានេះទេ?" (យោង​ទៅ​លើ​ដំណើរ​ទស្សនកិច្ច​របស់ Nixon ទៅ​កាន់​ប្រទេស​ចិន និង​សហភាព​សូវៀត)។ ប្រឈមមុខនឹងការញុះញង់នោះ ដោយមិនបានគិត លោក សៅ បានឆ្លើយតបភ្លាមៗថា "យើងបានប្រយុទ្ធនឹងកងទ័ពរបស់អ្នកនៅលើសមរភូមិ ហើយយើងក៏បានចរចាជាមួយអ្នកនៅតុសន្និសីទ។ មិត្តភក្តិរបស់យើងបានគាំទ្រយើងអស់ពីចិត្ត ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើវាសម្រាប់ពួកយើងបានទេ!" មួយរយៈទៀត នៅពេលដែលលោក Sau បានរិះគន់សំណើរបស់ Kissinger ក្នុងការដកទ័ពជាជំហានថយក្រោយពីកិច្ចព្រមព្រៀងដែលភាគីទាំងពីរបានឈានដល់ពីមុន លោក Kissinger បាននិយាយថា៖ «លេនីនបាននិយាយថា៖ ថយក្រោយមួយជំហាន ពីរជំហានទៅមុខ។ ខ្ញុំបានរៀនពីលេនីន»។ លោក Sau បានឆ្លើយតបភ្លាមៗថា៖ «លទ្ធិលេនីនត្រូវតែអនុវត្តដោយភាពបត់បែន។ ប៉ុន្តែអ្នកគឺជាមេកានិច»។ ការឆ្លើយតបខ្លីៗតែប៉ុន្មានប៉ុណ្ណោះ គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្ហាញពីសមត្ថភាពរបស់លោក សៅ ក្នុងការឆ្លើយតបយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ បត់បែន និងមុតស្រួច។

បន្ទាប់ពីអាមេរិកបរាជ័យក្នុងសកម្មភាពប្រើប្រាស់យន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់បែក B52 ដើម្បីកម្ទេចទីក្រុងហាណូយ និងទីក្រុង Hai Phong នៅចុងខែធ្នូ ឆ្នាំ 1972 ការចរចាបានបន្ត ហើយលោក Sau ក៏បានត្រឡប់ទៅទីក្រុងប៉ារីសវិញ។

នៅថ្ងៃទី 8 ខែមករា ឆ្នាំ 1973 នៅតាមផ្លូវទៅកិច្ចប្រជុំនៅ Gif sur Yvette លោក Sau បាននិយាយថា "ថ្ងៃនេះគណៈប្រតិភូរបស់យើងនឹងមិនចេញទៅទទួលគណៈប្រតិភូអាមេរិកដូចធម្មតាទេ យើងនឹងរិះគន់សហរដ្ឋអាមេរិកយ៉ាងខ្លាំង យើងនឹងនិយាយថា ការទម្លាក់គ្រាប់បែករបស់សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងអំឡុងបុណ្យណូអែលគឺល្ងង់ អ្នកបកប្រែប្រយោគនោះត្រឹមត្រូវ ... " ។ នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​នោះ លោក សៅ បាន​ធ្វើ។ ទោះបីគេប្រាប់ជាមុន និងបានជួបផ្ទាល់ជាមួយទីប្រឹក្សា “រឹង” រាប់សិបដងក៏ដោយ ក៏លោក ភួង មិនដែលឃើញលោក សៅ បញ្ចេញកំហឹងដាក់គូប្រកួតដូចព្រឹកនោះដែរ! បញ្ឆោតល្ងង់ ក្បត់ជាតិ... គ្រប់យ៉ាង! Kissinger បានត្រឹមតែអោនក្បាល ហើយស្តាប់ដោយគ្មានប្រតិកម្មអ្វីទាំងអស់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក គាត់និយាយមិនចេញ៖ "ខ្ញុំបានឮគុណនាមទាំងនោះ... ខ្ញុំនឹងមិនប្រើគុណនាមទាំងនេះនៅទីនេះទេ!"។ លោក សៅ ដែល​នៅ​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​តំណែង​ជា​អ្នក​ឈ្នះ​បាន​ឆ្លើយ​ភ្លាមៗ​ថា៖ «ខ្ញុំ​និយាយ​តែ​មួយ​ផ្នែក​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​អ្នក​កាសែត​ប្រើ​ពាក្យ​ខ្លាំង​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត!»។ ថ្វីត្បិតតែបទប្បញ្ញត្តិវិជ្ជាជីវៈតម្រូវឱ្យលោក ភួង បកប្រែត្រឹមត្រូវ ស្មោះត្រង់ មានគោលបំណង និងជៀសវាងការបង្ហាញអារម្មណ៍របស់គាត់ "ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនប្រាកដថាតើខ្ញុំអាចទប់អារម្មណ៍រីករាយជាមួយមោទនភាពតិចតួចនៅចំពោះមុខអាកប្បកិរិយាដ៏កាចសាហាវ និងការតស៊ូទន់ខ្សោយរបស់ Kissinger បានទេ"។

ម៉ាស៊ីនអង្គុលីលេខ - វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ដែលបានអមដំណើរលោក ភួង អស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្នុងការងារបកប្រែរបស់គាត់។

បន្ទាប់ពីជម្លោះជាច្រើនឆ្នាំនៅតុសន្និសិទ ទីបំផុតយើងបានឈានដល់បញ្ហានៃគោលការណ៍ ដែលជាការលំបាកបំផុត ជាប់លាប់ និងស្មុគស្មាញបំផុតនោះគឺបញ្ហាកងទ័ពភាគខាងជើងដែលនៅសេសសល់នៅភាគខាងត្បូង។ វាគឺជាភាពក្លាហាន ទេពកោសល្យ និងឆន្ទៈរបស់ Le Duc Tho ដែលបង្ខំឱ្យ Kissinger ធ្វើសម្បទានមួយជំហានម្តងៗ នៅនាទីចុងក្រោយដែលបោះបង់ចោលបញ្ហានៃការដកទ័ពភាគខាងជើង ដោយយល់ព្រមពិភាក្សាលើពិធីសារ និងកំណត់ទម្រង់នៃការចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងដើម្បីបញ្ចប់ការចរចាចុងក្រោយយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅថ្ងៃទី 13 ខែមករា ឆ្នាំ 1973 ។

"នៅថ្ងៃទី 27 ខែមករា ឆ្នាំ 1973 ដោយបានឃើញតំណាងភាគីដែលចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស ខ្ញុំមិនអាចទប់អារម្មណ៍បាននៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំបានទេ។ បំណងប្រាថ្នាដ៏ក្តៅគគុករបស់ខ្ញុំ និងបងប្អូនក្នុងគណៈប្រតិភូបានក្លាយទៅជាការពិត។ ខ្ញុំដកដង្ហើមធំដូចជាខ្ញុំទើបតែបានលើកបន្ទុកដែលនៅលើស្មារបស់ខ្ញុំសម្រាប់ការចរចាជាយូរមកនេះ" ។

ជាង១០ឆ្នាំហើយ ដែលលោក ភួង ទទួលមរណៈភាព ការិយាល័យ និងម៉ាស៊ីនអង្គុលីលេខ គ្របដណ្ដប់ដោយធូលីដីស្តើងៗ បាត់ម្ចាស់ការ! រឿងរ៉ាវអំពីជីវិតរបស់គាត់ និងឆ្នាំនៃការលះបង់ខ្លួនឯងដើម្បីប្រទេសជាតិនឹងនៅតែរស់នៅតាមពេលវេលា ព្រោះវាជាផ្នែកមួយនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ!

ប្រភព៖ https://baoquocte.vn/nho-ve-nguoi-phien-dich-tai-hoi-nghi-paris-mot-hanh-trinh-tham-lang-213735.html