តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ មានស្នាដៃជាច្រើនដែលសរសេរអំពីសង្គ្រាម គឺជាប្រធានបទដែលធ្វើអោយអ្នកនិពន្ធសម័យទំនើបជាច្រើនជំនាន់ មិនអាចកាត់ផ្តាច់ពីលំហូរបន្តនៃអក្សរសិល្ប៍ដែលអមដោយសង្រ្គាមតស៊ូដើម្បីការពារប្រទេស។ មូលហេតុដែលនិយាយដូច្នេះក៏ព្រោះតែអ្នកសរសេរខ្លួនឯងក៏ជាទាហានដែលទៅធ្វើសង្គ្រាមផ្ទាល់។ ក្នុងនាមជាអ្នកនិពន្ធ នោះគឺជាសម្ភារៈដ៏មានតម្លៃក្នុងការបង្កើតទំព័រដែលរំកិលចិត្តមនុស្ស។ ពេលសរសេរអំពីសង្គ្រាម អាស្រ័យលើគោលជំហរ និងទស្សនៈ មនុស្សម្នាក់ៗមានវិធីបញ្ចេញមតិខុសៗគ្នា។ អាចមានការលះបង់ ស្លាប់ ឈ្នះ ចាញ់ លំបាក ឈាម និងភ្លើង... មានគ្រប់ពណ៌ គ្រប់សំឡេង៖ ពេលចាញ់ ព្រួញធ្លាក់ គ្រាប់កាំភ្លើងវង្វេង / នៅសមរភូមិ សាច់ឈាមធ្លាក់ / បាត់នៅជ្រុងសមុទ្រ និងជើងមេឃ / ឯណាទៅកប់ឆ្អឹងគ្មានម្ចាស់? ... ក្នុងសង្រ្គាម ជីវិតមនុស្សប្រៀបដូចជាសំរាម / វាសនាត្រូវបានសម្រេច គ្រាប់កាំភ្លើង និងព្រួញធ្លាក់។ អណ្តាតភ្លើងដែលឆាបឆេះ / សម្លេងអយុត្តិធម៌បន្លឺឡើងលើមេឃងងឹត ធ្វើអោយវាកាន់តែគួរអោយអាណិត។
គម្របប្រលោមលោក ដែលបាត់ក្នុងឋានសួគ៌
រូបថត៖ Q.Tran
សុភាសិតហៅព្រលឹងរបស់កវី Nguyen Du ដែលប្រយោគនីមួយៗដូចជាឆ្លាក់ និងលាបពណ៌ដូចជាយំ និងយំបានមួយផ្នែកជួយមនុស្សជំនាន់ក្រោយឲ្យទទួលបាននូវភាពសាហាវនៃសង្រ្គាម។ ពេលឃើញមុខស្លាប់គួរឲ្យរន្ធត់ មនុស្សក៏ស្រឡាញ់ថ្ងៃរស់នៅដោយ សុខសាន្ត ថែមទៀត។ យើងគិតថា ស្នាដៃមួយទៀតដែលសរសេរអំពីសង្គ្រាមនឹងជារឿងដែលអ្នកអានមិនព្រងើយកន្តើយឡើយ ព្រោះយុវជនសម័យនេះ ទោះជាសម្លឹងទៅមុខក៏ចង់មើលទៅអតីតកាលដែរ ដើម្បីឲ្យឃើញថាប្រវត្តិសាស្ត្រគឺជាការបន្ត មិនមែនជាការបែកបាក់ទេ បើមិន "ពិនិត្យមើលអតីតកាល" ធ្វើដូចម្តេចទើបអាច "ស្គាល់ថ្មី"?
ប្រលោមលោក Lost to Paradise (Ho Chi Minh City Publishing House, 2025) របស់អ្នកនិពន្ធ Doi Xuan Viet ក៏ត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយរឿងនេះផងដែរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគាត់បានជ្រើសរើសវិធីសរសេរផ្សេង។ សង្គ្រាមនៅក្នុងប្រលោមលោកនេះត្រូវបានបង្ហាញពីទស្សនៈផ្សេងគ្នា។ ប្រសិនបើអ្នកអានចង់ស្វែងរករូបភាពនៃការប្រយុទ្ធដ៏សាហាវ យន្តហោះ កប៉ាល់ និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត នោះប្រហែលជាមិនមែនជាការងារត្រឹមត្រូវទេ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកអានចង់អានរឿងស្នេហាមនុស្សនិងភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងចាប់អារម្មណ៍តាំងពីទំព័រដំបូងម្ល៉េះ។
អូ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ អ្នកនិពន្ធ Doi Xuan Viet ត្រូវតែបង្កើតស្ថានភាពដ៏រំភើប និងទាក់ទាញ?
បាទ។ មែនហើយ វាមិនមែនទេ។
ថានៅរដូវក្តៅឆ្នាំ 1972 នៅ ទីក្រុង Quang Tri យន្តហោះ B-52 មួយបានលេចឡើងនៅលើមេឃ៖ "Phuong បានងាកដើម្បីចូលទៅក្នុងលេនដ្ឋាននៅពេលនោះគ្រាប់បែកដូចជាចំណុចខ្មៅធំមួយកំពុងហោះឆ្ពោះទៅរកលេនដ្ឋានរបស់ Phuong ។ Phuong ត្រជាក់ស្ពឹកដៃជើងរបស់គាត់ខ្សោយគាត់មិនមានកម្លាំងដើម្បីប្រតិកម្ម។ គាត់នៅតែអង្គុយនៅមុខផ្ទះដោយខ្យល់។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ គ្រាប់បែកបានហោះចុះមកទល់មុខទ្វារលេនដ្ឋាន ដោយលើកលេណដ្ឋានរបស់គាត់ឡើង សម្ពាធខ្យល់បានសង្កត់លើទ្រូងរបស់ Phuong ធ្វើឱ្យគាត់ថប់ដង្ហើម រណ្តៅរង្គោះរង្គើ និងដួលរលំសង្កត់ Phuong គ្រាប់បែកមិនផ្ទុះទេ ប៉ុន្តែដុំថ្ម និងធូលីបានបក់មកជាចង្កោម។
សាច់រឿងចាប់ផ្តើមលាតត្រដាង ដើម្បីឱ្យអ្នកអានទាញចូល អាចអានបានក្នុងមួយអង្គុយ។ យើងភ្ញាក់ផ្អើលបន្ទាប់ពីភ្ញាក់ពីដំណេក ភួងលែងជាភួងទៀតហើយ វានៅតែជាភួង ប៉ុន្តែគាត់រស់នៅក្នុងស្ថានភាពពាក់កណ្តាលភ្ញាក់ និងពាក់កណ្តាលដេកលក់ ទោះបីជាគាត់នៅតែមាននៅក្នុងពិភពជីវិតរមែងស្លាប់ ប៉ុន្តែគិតថាគាត់ជារបស់ក្រោម។
តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីដាស់ "ca" នេះ?
ត្រូវតែនិយាយថា លោក Doi Xuan Viet ជាអ្នកនិពន្ធរឿង បានទទួលពានរង្វាន់ពីសមាគមភាពយន្តវៀតណាម និពន្ធ និងដឹកនាំភាពយន្តដែលទាក់ទាញទស្សនិកជនមកទស្សនារោងកុន។ ជាមួយនឹងភាពខ្លាំង និងទេពកោសល្យពីកំណើតរបស់គាត់ គាត់បានអនុវត្តវានៅក្នុង Lost to Paradise ។ ជាមួយនឹងភាពជាប់លាប់ជាប់គ្នា គាត់នាំអ្នកយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ទៅតាមការបំផុសគំនិតនៃការងារ។
នៅក្នុងករណីនៃតួអង្គ Phuong ជាមួយនឹងភាពរសើបរបស់អ្នកនិពន្ធ លោក Doi Xuan Viet ឆ្លាតវៃរកវិធីដោះស្រាយបញ្ហាដែលមិនត្រឹមតែសមហេតុផលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានហេតុផលផងដែរ។ សមហេតុផលនៅទីនេះមានន័យថា សមមិត្តតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ និងខ្វល់ខ្វាយពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ សមហេតុផលគឺនៅក្នុងន័យថា ... ប៉ុន្តែអ្នកគ្រាន់តែបន្តអានដើម្បីមើលពីរបៀបដែលអ្នកនិពន្ធដោះស្រាយ "ចំណង" ។ តើដំណោះស្រាយនេះសមហេតុផលទេ? វាក៏ជាការគិតបើកចំហផងដែរនៅពេលអ្នកអានមករកប្រលោមលោក Lost in Paradise ។
ការងារដែលសរសេរអំពីសង្គ្រាមបែបនេះគឺចម្លែក។ ខ្ញុំសូមសរសើរអ្នកនិពន្ធ Doi Xuan Viet ដែលបានរកឃើញទស្សនៈផ្សេងពីនេះ។ លើសពីនេះទៅទៀតអ្វីដែលនៅសេសសល់សម្រាប់អ្នកអានគឺស្នេហាទាហាននៅក្នុងសង្គ្រាម។ ពណ៌ចម្រុះដ៏ភ្លឺនេះ នៅពេលដែលជីវិតមានការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើននៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្ស គឺកាន់តែមានន័យ។ យើងមានឱកាសត្រឡប់ទៅអតីតកាលវិញ ជាមធ្យោបាយរំឭកខ្លួនយើងក្នុងបច្ចុប្បន្នកាល។ ទោះបីជាវាពណ៌នាអំពីសង្រ្គាមដោយគ្មានកាំភ្លើងក៏ដោយ នៅពេលដែលយើងបិទសៀវភៅនេះ យើងនៅតែអាចលឺសំឡេងពិរោះៗជាច្រើនដែលបន្លឺឡើងពីសេចក្តីស្រលាញ់ និងការរួមរស់របស់មនុស្ស។
ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/sach-hay-am-thanh-tu-cuoc-chien-khong-tieng-sung-185250912203031738.htm
Kommentar (0)